بررسی نسبت دانش و مهارت آموزی با رویکرد فلسفی فناوری درآموزش

هدف پژوهش حاضر بررسی نسبت دانش و مهارت و نقش آن در مهارت آموزی با روریکرد فلسفی فناوری در آموزش انجام گرفته است . این پژوهش به روش تحلیلی – تبیینی شکل گرفته ، مطالعه کیفی از نوع بنیادی است که در پی ارائه تبیین روشنی از نسبت دو مقوله دانش و مهارت می باشد . یافته های این پژوهش نشان می دهد که خلاء دانش در فرایند مهارت آموزی و آموزش های عملی احساس می شود. مبنای این پیوستگی ریشه عقلانی آن هاست که در فلسفه ارسطو تبیین شده است .در این فلسفه عقل نظری و دانش جزئی یا عقل عملی به سوی عمل به آن است که زمینه مهارت آموزی را ایفا می کند و شامل فلسفه فناوری ، نوع نگاه انسان به طبیعت و نحوه تعامل با آن و نسبت انسان با تولید است. دیویی با نظریه دانش محوری و انقلاب کپرنیکی از طریق تجربه و عمل به عنوان قلب آموزش و پرورش ارائه کرد. .به نظر هایدگر فلسفه فناوری عصر مدرن ، بر مدار تعرض و سلطه بر طبیعت شکل گرفته و حاصل آن آسیب جدی به طبیعت و محیط زیست و اخلاق حرفه ای متناسب با آن است.