بررسی رابطه آموزش مجازی و افزایش مشکلات اخلاقی با نقش میانجی خود راهبری در میان دانشجویان پسر دانشگاه آزاد تربت حیدریه

استفاده ی فراگیر از اینترنت در بین اقشار گوناگون و رده های سنی مختلف و پیشرفت روزافزون اطلاعات و ارتباطات مسائل اخلاقی جدیدی را در سطوح مختلف جامعه به وجود آورده است با وجود اینکه اهمیت آموزش مجازی برای همگان مسلم ،است اما یک سری مسائل از قبیل اصول اخلاقی آموزش مجازی هنوز به طور کافی مشخص نشده است لذا هدف اصلی این مقاله رابطه آموزش مجازی و افزایش مشکلات اخلاقی است.پژوهش ازنظر هدف کاربردی بود که به روش همبستگی با استفاده از رگرسیون چندگانه انجام شد. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان پسردانشگاه آزاد تربت حیدریه بود که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای 264 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند که در ایام تعطیلی دانشگاه‌ها و اپیدمی کرونا که به‌صورت مجازی مشغول به تحصیل بودند و به‌طور داوطلبانه در این پژوهش مشارکت داشتند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه پرسشنامه آموزش مجازی کیم و همکاران (2005) پرسشنامه قدرت نما بود. داده‌ها از طریق همبستگی و روش رگرسیون چندگانه با نرم‌افزار ایموس و. spssموردبررسی و تحلیل قرار گرفتند بر اساس یافته‌ها نتیجه‌گیری می‌شود که می‌توان از روی مولفه‌های آموزش مجازی میزان مشکلات اخلاقی و خود راهبری را پیش‌بینی کرد به عبارتی با توجه به ضرایب رگرسیون مفید بودن محتوای درک شده از آموزش مجازی بیشترین تاثیر را بر افزایش مشکلات اخلاقی دارد و سازگاری با آموزش مجازی بیشترین تاثیر را بر خوذ راهبری دارد.