اعتباریابی مدل عوامل حیاتی موفقیت در آموزش های مجازی مبتنی بر خودارزیابی و خودپیروی یادگیرنده

هدف از این مطالعه اعتباریابی مدل عوامل حیاتی موفقیت در یادگیری الکترونیک مبتنی بر خود ارزیابی و خودپیروی یادگیرنده می باشد. پژوهش حاضر پژوهشی کاربردی می باشد و از طرح تحقیق کمی در این پژوهش استفاده شده است. به لحاظ روش از نوع پژوهش های توصیفی - همبستگی و روش مدلسازی معادلات ساختاری است. وجامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان که تعداد آن ها 12668 نفر در سال 1399 بوده است. تعداد نمونه مورد مطالعه در این تحقیق 375 نفر از دانشجویان این دانشگاه بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند.. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس داده های حاصل از بخش کیفی استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از دو نرم افزار 20spss و 2smart pls استفاده شد. با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری حداقل مجذورات جزئی به بررسی مدل مفهومی پژوهش پرداخته شده است تا با استفاده از نتایج آزمون به بررسی روابط بین متغیرهای پژوهش، بررسی برازش مدل اندازه گیری و مدل ساختاری و کیفیت مدل کلی پرداخته شود. پس از تایید برازش مدل اندازه گیری و مدل ساختاری به بررسی اثرات مستقیم متغیرهای پژوهش بر موفقیت در یادگیری الکترونیک پرداخته شده است. نتایج نشان داد که خودارزیابی و خودپیروی دارای اثرکل معنادار و مثبت بر موفقیت در یادگیری الکترونیک (>p 05/0) است، بدین معنا که با افزایش خودپیروی و خودارزیابی، موفقیت در یادگیری الکترونیک افزایش خواهد یافت. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، خود پیروی و خودارزیابی یادگیرنده از مولفه های اثر گذار در موفقیت در یادگیری الکترونیکی محسوب می شوند و مدل پیشنهادی 82 درصد از واریانس موفقیت در یادگیری الکترونیک را تبیین می کند.