استفاده از روش های داده کاوی و الگویابی مکانی – زمانی در بررسی لرزه خیزی محدوده ی اطراف سامانه ی گسلی کازرون

در این تحقیق، الگوی مکانی – زمانی لرزه خیزی در اطراف سیستم گسلی فعال کازرون، با استفاده از روش های بارز سازی الگو و داده کاوی مکانی و زمانی، مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور، زلزله های رخ داده در محدوده اطراف این سیستم گسلی و در بازه زمانی 2023-2006 مورد تحلیل قرار گرفته است. در تحلیل این داده ها از روش های تحلیل مکانی و زمانی، از جمله تحلیل تراکم نقطه ای رومرکز زلزله ها، تحلیل مکانی نزدیکترین همسایه و تحلیل روند مهاجرت لرزه خیزی، استفاده شده است. نقشه های تراکم رومرکزی زلزله ها در بازه های زمانی مختلف، نشان می دهند که الگوی لرزه خیزی در این ناحیه غیر یکنواخت بوده و با زمان تغییرات واضحی نشان می دهد. همچنین، بررسی روند جابجا شدگی رومرکز زلزله های متوالی نیز نشان از ماهیت قطعه بندی شده ی گسل ها در این ناحیه داشته و نشان می دهد زلزله های متوالی، به ویژه زلزله های با بزرگای بیشتر، با فواصل نسبتاً زیاد جابجا می شوند و این جابجایی ها عمدتاً در راستاهایی موازی با روند کلی و غالب گسل های ناحیه رخ می دهد. نتایج کلی حاصل از این تحقیق گویای این واقعیت است که روش های کمّی داده کاوی مکانی و زمانی، می تواند در شناخت الگوی رخداد زلزله ها و فهم بهتر رفتار لرزه خیزی گسل های لرزه زا در نواحی فعال زمین ساختی، به طور قابل اعتمادی مورد استفاده قرار گیرند.