استفاده از زبان نشانه‌گذاری جغرافیا (gml)و سیستم اطلاعات مکانی برای مدل‌سازی عوارض مکانی و ویژگی‌های زمانی در داده‌های جغرافیایی و زمین‌شناختی، مطالعه موردی: داده‌های زلزله در ایران

زبان نشانه‌گذاری جغرافیا (gml) به عنوان یک استاندارد قابل اعتماد در زمینه مدل‌سازی داده‌های جغرافیایی شناخته می‌شود. این استاندارد با ارائه مولفه‌ها و الگوهای اساسی، امکان تعریف دقیق اشیاء جغرافیایی در حوزه‌های مختلف را مهیا می‌کند. این تحقیق به بررسی کاربرد استاندارد gml به عنوان یک راهکار مناسب در مدل‌سازی داده‌های زمین شناختی در ایران می‌پردازد. داده‌های زلزله از سال 1396 تا 1402 به‌صورت جامع و با فرمت gml جمع‌آوری شده و به‌صورت لایه‌های قابل‌مشاهده در arcgis pro نمایش داده شده‌اند. gml امکان توصیف جنبه‌های مکانی و زمانی داده‌ها را فراهم می‌کند. با تحلیل نمودارها و آمارهای حاصل از ابزارها و توابع آماری و زمانی، الگوها و ارتباطات زمانی میان عمق و شدت زلزله‌ها در مقاطع زمانی مختلف بررسی شده‌اند. استفاده از قابلیت‌های زمانی gml و arcgis pro امکان تحلیل دقیق‌تر پدیده‌های زمین شناسی را فراهم می‌کند و به درک بهتر الگوهای آن در طول زمان کمک می‌کند. بررسی‌ها حاکی از آن است که gml با مدل‌سازی داده‌های زمین‌لغزش و زلزله در زمینه‌های هندسی، زمانی و مکانی، قادر به مدل‌سازی داده‌های زمین‌شناسی و جغرافیا است. به طور خلاصه، gml به‌عنوان یک استاندارد زبان نشانه‌گذاری جغرافیایی ابزاری کارآمد و کامل برای مدل‌سازی داده‌های مکانی و زمین شناختی در حوزه‌های مختلف معرفی می‌شود.