ارزیابی عدم‏ قطعیت در پهنه‏ بندی بارش با استفاده از روش کریگینگ و شبیه‏ سازی گوسین متوالی

برآورد قابل اطمینان توزیع مکانی بارش در پهنه‏ های وسیع یکی از چالش ‏هایی است که دلایل مختلف از جمله شرایط توپوگرافی و تنوع تود‏ه ‏های اقلیمی تاثیرگذار بر پیچیدگی‏ های آن افزوده و به همین دلیل انجام پهنه بندی مناسب آن می ‏تواند گامی مهم در برنامه‏ ریزی‏ های توسعه ای و تحقیقاتی ‏باشد. این مقاله به بررسی روش سنتی درون‏ یابی بارش یعنی تخمینگر زمین ‏آماری کریگینگ و الگوریتم شبیه‏ سازی گوسین متوالی و ارزیابی عدم قطعیت آنها در پهنه ایران می‏ پردازد. بدین منظور از داده های متوسط سالانه بارش 139 ایستگاه هواشناسی کشور در 30 سال آماری جهت تعیین پارامترهای زمین ‏آماری و اجرای مدل کریگینگ معمولی و مقایسه آن با دویست تحقق انجام شده توسط الگوریتم مذکور استفاده شد. نتایج نشان داد که الگوی مکانی متغیر بارش به خوبی با الگوریتم شبیه‏ سازی گوسین متوالی منطبق بوده و آماره ‏های نمونه از جمله هیستوگرام و فراوانی توزیع مکانی متغیر نیز همخوانی مناسبی داشتند. میانگین بین تحقق ‏های مختلف جهت بررسی عدم قطعیت الگوریتم مورد نظر استفاده و نقشه مزبور تهیه شد. همچنین برای تعیین عدم قطعیت نقطه ‏ای و مکانی از واریانس شرطی و احتمال آستان ه‏ای استفاده گردید. نتایج الگوریتم شبیه ‏سازی گوسین متوالی بیانگر قابلیت بالای این روش در آنالیز عدم قطعیت و موید این مطلب بود که بخش های جنوب شرقی ایران دارای قطعیت بالایی در وقوع کاهش بارش کمتر از مقدار متوسط کشور می‏ باشند.