تاثیر سلاح‌های حرارتی با نانو مواد در جنگ‌های آینده

با توجه به گذشته تاریخی و تحقیقات صورت گرفته توسط محققان، در جنگ جهانی اول بیشتر از روش‌های مقابله مبتنی بر مواد شیمیایی استفاده‌شده است. سال‌ها بعد، جنگ جهانی دوم با شکوفایی دانشمندان همان عصر در حوزه بررسی دنیای اتم و مولکول و دسترسی به دنیای نانو مواد اهمیت زیادی پیدا کرد. اگرچه در دهه گذشته مطالب زیادی در مورد نانوتکنولوژی نوشته‌شده است، اما در مورد وسایل یا روش‌های جنگ فردی حاوی نانو مواد بسیار کم‌تر نوشته‌شده است. در این تحقیق به سه وسیله یا روش جنگ خاص که از خواص نانو مواد استفاده می‌کند، یعنی سلاح‌های حرارتی با نانو مواد شامل گرماباریک، اپتوژنتیک و اصلاح ژنتیکی با روش علمی- مروری پرداخته می‌شود. با بررسی دقیق کاربرد این سه نمونه از کاربردهای خاص نانو مواد در مراحل مختلف استفاده، روشن می‌شود که فضای کافی برای درک و گنجاندن فناوری‌های جدید برای بهره‌گیری از خواص نانو مواد وجود دارد. این تحقیق نه‌تنها برای «وسایل یا روش‌های جنگ» آینده ازجمله مواد نانو، بلکه برای پیچیدگی و گستردگی قوانینی که باید برای بازنگری قانونی قبل از استفاده از هرگونه فناوری یا فناوری جدید و نوظهور در جنگ در نظر گرفته شود، مرتبط است.