بررسی تاثیر فاصله ی بین مرکزتا مرکز تونل های دوقلو بر نشست سطحی

درطول حفاری‌های زیرزمینی بدلیل تغییر در رژیم تنش‌های برجا در محیط، همواره نشست سطحی رخ خواهدداد. تونل‌ها یکی از رایج‌ترین حفاری‌های زیرزمینی مجسوب می‌شوندکه نشست سطحی آن‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است. تونل‌های دوقلو‌ی خط2متروی اصفهان توسط دستگاه tbm-epbحفر می‌شوند و بدلیل عبور از مناطق شهری، باید میزان نشست سطحی آن‌ها بررسی و تا حد امکان کنترل شود. دراین تحقیق با استفاده از شبیه‌سازی عددی لایه‌های خاک و پارامتر‌های هندسی، نشست سطحی در حالات مختلف مورد بررسی قرارگرفت. 3حالت کلی برای فاصله‌ی بین مرکز تا مرکز تونل‌های دوقلو در نظر گرفته شد ودر هر حالت پروفیل‌های نشست سطحی استخراج شده و مورد تحلیل قرارگرفت. درحالت اول فاصله‌ی مرکز تا مرکز 1/5 برابر قطر تونل و برای حالات دوم و سوم به ترتیب 2/5 و3/5 برابر قطرتونل است. بر اساس نتایج بدست آمده از پروفیل‌های نشست، میزان حداکثر نشست با افزایش فاصله بین مراکز تونل‌ها کاهش می‌یابد اما محدوده‌ی حداکثر نشست گسترش پیدا می‌کند. به عبارت دیگر حداکثر نشست هنگامی که فاصله‌ی مرکزتا مرکز تونل‌ها 1/5، 2/5 و3/5 برابر قطر تونل است به ترتیب 2/74، 2/60و 2/39 سانتی‌متر خواهد‌ بود.