تاثیر باربرگشتی بر نرخ سایش آسترها و عملکرد آسیاهای نیمه‏‌خودشکن کارخانه پرعیارکنی دو مجتمع مس سرچشمه

در آسیاهای نیمه‏‌خودشکن دانه‌‏بندی، سختی خوراک و واسطه خردایش (گلوله) بر کارآیی خردایش آسیا تاثیر چشمگیر می‏‌گذارد. بخشی از محصول آسیای نیمه‌خودشکن بعنوان باربرگشتی مجددا وارد آسیا می‌گردد. این مواد با ابعاد بحرانی بدلیل سختی بالا به انرژی و زمان بیشتری برای خردایش نیاز داشته و خوراک‏ تازه به آسیا را به دلیل تجمع بیش از حد بار، محدود می‏‌کند. در کارخانه‌های پرعیارکنی مجتمع مس سرچشمه، مواد درشت خروجی از آسیاهای اولیه کارخانه پرعیارکنی یک عمدتا به کارخانه پرعیارکنی دو جهت خردایش مجدد منتقل می‏‌شوند. با توجه به چالش‌‏های مرتبط به باربرگشتی، جهت ارزیابی تاثیر انتقال آن بر روی کارایی مدار خردایش کارخانه پرعیارکنی دو، شاخص‌های کلیدی ارزیابی میزان سایش آسترها و عملکرد آسیا مشخص و طی 6 ماه بررسی و تحلیل شد. میزان انتقال باربرگشتی کارخانه پرعیارکنی یک به فاز یک و دو و همچنین نوار دپوسازی به ترتیب 54، 27 و 19 درصد بود. این امر منجر به کاهش ظرفیت فاز یک و دو به ترتیب به طور میانگین 46 و 105 تن برساعت شد. افزایش 1/75 برابری نرخ سایش آسترهای بدنه و 3/75 برابری گرفتگی شبکه‏‌های آسیای نیمه‏‌خودشکن فاز یک نسبت به فاز دو، علیرغم کارکرد بیشتر آسیای نیمه‌‏خودشکن فاز دو، از دیگر چالش‌های ناشی از انتقال باربرگشتی کارخانه پرعیارکنی یک به پرعیارکنی دو بود. جهت کاهش چالش‏‌های مذکور، استفاده هر چه بیشتر از سنگ‏‌شکن‏‌های باربرگشتی موجود پیشنهاد شد.