بررسی ساختار و کانی‌زایی در پهنه گسلی محب‌علی و عباس‌آباد، جنوب غرب اشتهارد، شمال ایران مرکزی

گسل‌های عباس‌آباد و محب‌علی با روندهای شمال غربی جنوب شرقی در مرز استان‌های البرز و قزوین و بیست و هفت کیلومتری جنوب غرب اشتهارد قرار دارند. سازوکار گسل‌ محب‌علی نرمال و عباس‌آباد راستگرد گزارش شده است. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی ارتباط این پهنه‌های گسلی با کانی‌زایی در منطقه است. جهت تحقق هدف مذکور، از روش‌های مطالعات صحرایی و نمونه‌برداری به منظور اندازه‌گیری عناصر ساختاری پهنه‌های گسلی و بررسی وجود یا عدم وجود کانی‌زایی استفاده شد. مجموع شواهد صحرایی نشان می‌دهد گسل‌های اطراف روستای هجیب دارای روندهای شمالی جنوبی، شمال شرق جنوب غرب و شمال غرب جنوب شرق هستند که شکستگی‌های فرعی زون گسلی اصلی محب‌علی و عباس‌آباد محسوب می‌شوند. گسل‌ها دارای روند میانگین n115 و شیب میانگین 71 درجه به سمت جنوب و دارای فراوان‌ترین ریک خش‌لغز 5 درجه دارای حرکت غالب راستالغز هستند. شکستگی‌های فرعی در منطقه بیانگر اعمال ابتدا رژیم راستگرد موازی با فشارش، سپس برش ساده و پس از آن چپگرد موازی با کشش است. هرچند می‌تواند این دوره‌ها را چندین بار طی کرده باشد. درزه‌های موجود در این منطقه غالبا در راستای n014 و سپس به ترتیب در آزیموت n172 و n034 و روند میانگین n005 و شیب میانگین 83 درجه به سمت شرق و غرب بوده که منطبق بر شکستگی‌های کششی گسل‌های منطقه و موازی با شکستگی‌های t هستند. همچنین درزه‌های موجود در این منطقه به دلیل داشتن مولفه کششی، به صورت بالقوه توانایی کانی‌زایی در راستای آن‌ها وجود دارد. در این منطقه انواع کانی‌زایی مشاهده شد که بیشترین آن‌ها شامل: بورنیت (cu5fes4)، مالاکیت (cu2(co3)(oh)2)، کالکوپیریت (cufes2)، گالن (pbs) و آزوریت (cu3[oh|co3]2) است که بیانگر کانی‌زایی مس در دو فاز سولفید و کربنات است.