بررسی تنش دیرین در محدوده سد ونیار (شمال خاور تبریز)

محدوده مورد مطالعه در شمال باختری ایران و در5 کیلومتری شمال خاوری شهر تبریز واقع شده است. قدیمی ترین واحد سنگی که در منطقه مشاهده می شود مربوط به سنگهای آذرین بازالتی کرتاسه فوقانی است. سنگهای جوانتر میوسن با یک نبود چینه شناسی طولانی از کرتاسه تا نئوژن بر روی آنها قرار دارد. برای تحلیل تنش دیرین در منطقه، شیب، سمت شیب و سوی لغزش 51 سطح گسلی واجد خش خط و نشانگرهای سوی برش واقع در 8 ایستگاه در سنگهای بازالتی کرتاسه فوقانی انداره گیری شد. تجزیه و تحلیل نهایی براساس روش وارون سازی چند مرتبه ای و با استفاده از نرم افزارهای tectonics fp و همینطور نرم افزار یاماجی که قابلیت تفکیک فازهای تنش را دارد، انجام گرفت. نتایج حاصل از تحلیل تنش دیرین در محدوده سد ونیار با استفاده از نرم افزار yamaji دو فاز تنشی را برای منطقه نشان می دهد. فاز (الف)، یک فاز امتداد لغز با مولفه فشاری و با مشخصات 1: 196/07, 2: 295/52, 3: 101/37 و شکل میدان 9/0 است. فاز (ب)، یک فاز کششی با مشخصات 1: 065/68, 2: 216/16 3: 309/09 و شکل میدان 5/0 است. بر اساس رابطه قطع شدگی خش لغزشهای مربوط به دو فاز، فاز (الف) جوانتر از فاز (ب) می باشد. فاز کششی (ب) احتمالا مربوط به فازهای کششی نئوژن است که باعث توسعه حوضه رسوبی میوسن شده است.