بررسی اثرات نانوسیلیس بر روی مقاومت فشاری خاک‌های دانه‌ای در منطقۀ شبستر (استان آذربایجان‌شرقی)

یکی از روش‌های اصلاح ساختار خاک، استفاده از مواد افزودنی به عنوان عامل تثبیت کننده می‌باشد. مصالح مورد استفاده در تثبیت خاک شامل مصالح سنتی از جمله آهک و سیمان می‌باشند. امروزه عمدتا علاوه بر استفاده از تثبیت‌کننده‌های سنتی، استفاده از نانومواد نیز مورد توجه محققین در حوزۀ ژئوتکنیک قرار گرفته است. به دلیل واکنش‌پذیری بالای نانوذرات و خصوصیات درون ذره‌ای آنها از جمله تخلخل‌های درون ذره‌ای، کاربرد مقادیر بسیار اندکی از این ذرات می‌تواند خصوصیات خاک را بهبود بخشد. برخی خاک‌ها به علت دارا بودن ویژگی‌های فنی نامطلوب برای برخی از پروژه‌های عمرانی مناسب نمی‌باشند و نامرغوب محسوب می‌شوند. این گونه خاک‌ها بعضا به دلیل حساسیت و ناپایداری در برابر رطوبت، مقاومت کم و تراکم‌پذیری مشکلات فراوانی را از نظر فنی و اقتصادی ایجاد می کنند. هر گاه به عللی امکان تغییر مکان پروژه و تعویض خاک نباشد و یا اینکه هزینه تعویض خاک مقرون به صرفه نباشد باید روش اصلاح و بهبود خاک مورد بررسی قرار گیرد، تا چنانچه این روش از نظر اقتصادی و فنی قابل توجیه باشد مبادرت به انجام آن شود. از این منظر اثرات نانو سیلیس بر روی مقاومت فشاری خاک مهم و ضروری ارزیابی می گردد. هدف از انجام این تحقیق اندازه‌گیری مقاومت فشاری تک محوری خاک‌های دانه‌ای می‌باشد. نتایج نشان داد که درصد افزودنی نانوسیلیس جهت مقاومت فشاری بهینه در خاک ماسه‌ای حدود 2 درصد می باشد. مقایسه سه سری مقاومت فشاری خاک ماسه‌ای در درصدهای مختلف افزودنی نانوسیلیس حداقل مقاومت را حدود 3 و حداکثر مقاومت را 5/5 نشان می‌دهد. در این راستا استفاده از نانو سیلیس به عنوان یک افزودنی مناسب و کارا در فرآیندهای مقاوم‌سازی توصیه می گردد.