بررسی زمین لغزش در روستای استخرسر و روش های پیشنهادی برای پایدار سازی آن ها

محدوده مورد مطالعه استخرسر روستایی در شهرستان سوادکوه مازندران است. از نظر چینه شناسی متشکل از واحدهای شیل و مارن شمشک به سن ژوراسیک ابتدایی با میانگین بارندگی سالانه در این منطقه 317 میلی متر در سال است. بر اساس اکتشافات زیر سطحی و مطالعات ژئوتکنیکی و ژئوفیزیکی افق های خاک به سمت پایین تا سنگ بستر به مقاوت ویژه شان افزوده می شود. نوع حرکت در زمین لغزش روستای استخر سر از نوع حرکات لغزشی است. از نظر توزیع فعالیت در رده زمین لغزش های پسرونده و عریض شونده، از نظر درجه توسعه در رده پیشرفته، از نظر نحوه فعالیت جز زمین لغزش های متوالی و از نظر سن در زمره زمین لغزش های جوان و فعال طبقه بندی می شود. مطالعات ژئوفیزیکی به روش ژئوالکتریک با هدف بدست آوردن اطلاعاتی از لایه های زمین شناسی، افق های خاک، سطح لغزش احتمالی، سنگ کف، آب های زیرزمینی و شکستگی های احتمالی انجام شد. برداشت داده ها به روش مقاومت ویژه الکتریکی با استفاده از آرایش دوقطبی-دوقطبی و با استفاده از فاصله الکترودی 5 و 10 متری به ازای گام-های جدایش مختلف صورت پذیرفت. افزایش آب زیرزمینی ناشی از نفوذ باران، باعث کاهش ضریب اطمینان و افزایش احتمال گسیختگی هم برای لغزش های کوچک و هم برای لغزش های کلی دامنه شده است.