تاثیر ساختار کریستالی پیروتیت در انتخاب روش فرآوری و عملکرد آن در حذف گوگرد از کنسانتره آهن

گوگرد از جمله عناصر مضر در طی فرایندهای ذوب آهن بوده، که منجر به مشکلات عملیاتی و زیست محیطی عدیده ای خواهد شد. پیروتیت از عوامل اصلی افزایش میزان گوگرد در کنسانتره های آهن است. برای گوگردزدایی ناشی از وجود پیروتیت در کنسانتره-های آهن، با توجه به ساختار کانی پیروتیت (مونوکلینیک یا هگزاگونال) از روش های مغناطیسی و فلوتاسیون استفاده می شود. تحقیق حاضر با هدف کاهش میزان گوگرد کنسانتره نهایی آهن کارخانه سپهر صنعت آرتا (واقع در استان کردستان) انجام شده است. در وحله اول با انجام آنالیزهای شیمیایی، توزیع دانه بندی و مطالعات میکروسکوپی نوری به شناسایی دقیق خوراک کارخانه و کنسانتره نهایی آن پرداخته شده است. گوگرد موجود در خوراک (و بالتبع کنسانتره نهایی کارخانه) عمدتا ناشی از کانی پیروتیت (نوع مونوکلینیک و به مقدار کمتر هگزاگونال) است. عیار گوگرد در خوراک کارخانه بطور متوسط 20/2 و در کنسانتره نهایی 18/2 درصد است. بر روی خوراک و کنسانتره آزمایش های جدایش مغناطیسی و فلوتاسیون با هدف کاهش میزان گوگرد انجام شده است. بر اساس نتایج جدایش مغناطیسی نتیجه مطلوبی در کاهش میزان گوگرد نداشته است. بعبارت دیگر عمده کانی پیروتیت از نوع مونوکلینیک بوده و به دلیل خاصیت مغناطیسی این سیستم از پیروتیت روش های جدایش مغناطیسی تاثیری در جدایش آن نداشته اند. استفاده از راهکار فلوتاسیون معکوس با شرایط و مواد شیمیایی شامل سه کلکتور sipx، pax و pimo-95h ، بازداشت کننده سیلیکات سدیم، فعال کننده سولفات مس و کفسازmibc-b منجر به کاهش حداکثری (حدود 50 درصد) گوگرد در کنسانتره نهایی این کارخانه شد.