ارزیابی میزان رسوب زایی ناشی از فرسایش در حوزه های آبریز رودخانه ها وسازه های عمرانی به روش پسیاک (psiac)

درمطالعات پایه پروژه های عمرانی ساماندهی رودخانه، مخازن سدها و حوزه های آبریز رودخانه ها برآورد میزان فرسایش پذیری و حجم رسوب ورودی و ارزیابی بار رسوبی حاصل شده به منظور اتخاذ تدابیر مهندسی و راهکارهای مربوطه بسیار حائز اهمیت می باشد. به منظور بررسی میزان فر سایش پذیری و ارزیابی رسوب حاصله در مطالعات طرح انجام شده واقع در بخشی از مسیر حوزه آبریز کارون، از روش پسیاک(psiac)به عنوان یکی از روش های کاربردی در ابن ارتباط استفاده گردید. در این روش 9 عامل اصلی فرسایش مورد بررسی قرار می گیرد که یکی از مهم‌ترین آنها، عامل زمین شناسی سطحی ونوع لیتوﻟﻮﮊی سازندهای زمین شناسی منطقه بوده که در این مطالعات بیشتر مد نظر بوده است. در مجموع با توجه به فرسایش پذیری و میزان رسوب ورودی به حوزه آبریز منطقه، طرح مورد مطالعه در کلاس 2 (رسوب کم) رسوب دهی و شدت رسوب دهی عمدتا کم (ندرتا متوسط) قرار دارد، لیکن در راستای کاهش بیشتر رسوب زایی می توان تمهیدات لازم را با بکار بستن راهکارهای مناسب سازه ای و غیر سازه ای، مقاوم سازی شیب های تند، تراس بندی شیب های تند ، برم کشت گیاه، ایجاد دیوار حائل و نظایر آن و خصوصا ایجاد ایجاد سازه های تله انداز رسوب که قابل توصیه می باشد، استفاده نمود.