بررسی عملکرد و تاثیر چاه های خشک اندازی در کاهش نرخ آب ورودی به بخش آبرفتی تونل گلاس(آذربایجان غربی)

تونل انتقال آب گلاس واقع در 9 کیلومتری جنوب شرق شهرستان نقده، به طول تقریبی 7/35 کیلومتر جهت انتقال 646 میلیون مترمکعب آب در سال، از سد گلاس به دشت نقده و حوضه آبریز دریاچه ارومیه حفرشده است. حدود 1800 متر از بخش میانی این تونل در آبرفت قرارگرفته است. بخش واقع‌شده در آبرفت این تونل، به علت وجود سطح آب زیرزمینی بالا، مشخصات مقاومتی پایین خاک و زیاد بودن مقدار سربار یکی از چالشی ترین پروژه های تونل سازی در کشور بوده است. بر اساس مطالعات زمین شناسی مهندسی، تناوبی از لایه‌های رسوبی ریزدانه (عمدتاً cl و ch) و درشت‌دانه (عمدتاً gc و sm) در مسیر تونل وجود دارد، که در زون بندی های انجام‌شده خطر حفاری، ریزش و نفوذ آب در بخش های درشت دانه مسیر تونل زیاد و نیازمند تمهیدات ویژه برای عبور از این مناطق می باشد. برای سهولت در حفاری و عبور از زون های پرخطر آبرفتی تونل گلاس طرح چاه های پمپاژ برای خشک اندازی و پایین انداختن سطح آب زیرزمینی و در نهایت کاهش آب ورودی به تونل و کاهش بار آبی، طراحی و مورد اجرا قرار گرفت. در این طرح چاه های پمپاژ در دو سمت محور تونل با فاصله 100 متر از یکدیگر شروع به برداشت آب کردند که در نهایت در حدود 50 الی 60 متر سطح آب زیرزمینی کاهش یافت. در نتیجه حفاری تونل در این محدوده میسر شد.