پیکربندی بهینه حسگرهای مغناطیسی دست بایونیک مبتنی بر روش میان-همبستگی برای سیگنال کینتیکومایوگرافی

دستیابی به عملکرد دقیق و مقاوم دست‌های بایونیک از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که یک رویکرد جدید در این راستا بهره‌مندی از سیگنال‌های کینتیکومایوگرافی می‌باشد؛ بطوریکه حرکت عضالت بیمار قطع عضو از طریق آهنرباهای کاشته شده دنبال می‌شود. مطالعات اخیر در این حوزه بر تشخیص ژست‌های حرکتی با استفاده از تمامی حسگرها متمرکز بوده‌اند در حالیکه به منظور استفاده‌های بالینی، نیازمند به بهینه‌سازی تعداد حسگرها و اطمنیان از دقت طبقه‌بندی‌کننده در تشخیص صحیح نیت بیمار در انجام ژست‌های حرکتی هستیم. برای تحقق این امر، پیکربندی بهینه حسگرهای میدان مغناطیسی را بر اساس روش میان-همبستگی مبتنی بر یک حسگر مرجع ارائه می‌کنیم. هدف، تعیین یک زیرمجموعه بهینه از 61 حسگر مغناطیسی است بطوریکه سه آهنربای کاشته‌شده در ساعد فرد قطع عضو را پوشش می‌دهند. معیارهای کلیدی در پیکربندی بهینه حسگرها، دقت مدل و تعداد بهینه حسگرها می‌باشند. نتایج روش پیشنهادی حاکی از انتخاب حسگرهای یکسان در طی دو آزمایش در دو روز متوالی است؛ بطوریکه تنها با استفاده از شش حسگر، دقت 89 درصد در تشخیص سه ژست حرکتی مچ، مشت و شست در روز دوم آزمایش حاصل می‌شود. این نتایج مقاومت پیکربندی پیشنهادی را تایید کرده و اثربخشی آن را در تمایز بین ژست‌های حرکتی دست برجسته می‌کند.