بهبود کارآیی انرژی مسیریابی مبتنی بر چاهک سیار در شبکه‌های حسگر بی‌سیم

یک شبکه حسگر شامل تعداد زیادی گره‌های حسگر است که در یک محیط به‌طور گسترده پخش شده و به جمع‌آوری اطلاعات از محیط می‌پردازند. هدف اصلی این پژوهش، بهبود کارایی انرژی مسیریابی هوشمند داده ها مبتنی بر چاهک سیار کارآمد برای شبکه‌های حسگر بی‌سیم قطع شده با توجه به پیاده سازی مکانیسم های تشخیص و تحمل خطا در حین انتقال داده ها است. همچنین، ارزش تحقیق حاضر، ارایه مکانیسم های تشخیص و تحمل خطا در حین انتقال داده های طرح مسیریابی هوشمند داده ها برای شبکه‌های حسگر بی‌سیم قطع شده است. شبکه‌های حسگر بی‌سیم دارای محدودیت‌های انرژی هستند که برای دستیابی به طول عمر شبکه محدود می‌شوند که خوشه‌بندی یکی از تکنیک‌های کارآمد برای به حداقل رساندن صرفه‌جویی انرژی و موثر برای شناسایی و تحمل خطا در شبکه‌های بی‌سیم است. طراحی مسیریابی موثر می تواند به طور قابل توجهی عملکرد کل شبکه را بهبود بخشد. همچنین این پژوهش، روش هایی را برای ارزیابی نسبت به یکدیگر جهت اطمینان از نتایج حاصله بررسی می کند. روش پیشنهادی به ویژه برای برنامه های کاربردی با تاخیر طراحی شده است. ابتدا، مدیریت گره ها در شبکه حسگر بی سیم بررسی می‌شود. سپس در بخش دوم، بهینه سازی حرکت چاهک و نقاط ملاقات، با استفاده از الگوریتم فراابتکاری جایا و شبکه ی q دو عمقی برای رمزگذاری ذرات کارآمد و جدید آنها و نیز شناسایی و تحمل خطا در هنگام انتقال داده ها ارایه می شود. شبیه‌سازی‌های دقیق با امنت پلاس پلاس نشان می‌دهد که بهینه سازی ارسال ها به چاهک از طریق بهبود و بهینه سازی مسیر چاهک، خصوصاً نسبت به روش dgm-rps موجب شده است در تمامی حالت ها، حداقل 13 درصد مصرف انرژی در کل شبکه کاهش پیدا کند.