جایگاه گیاهان دارویی در توسعه روستایی

توسعه روستایی به عنوان راهبردی برای بهبود زندگی اجتماعی–اقتصادی مردم فقیر روستایی در نظر گرفته شده است. به علاوه آن شامل انتشار منافع توسعه در بین فقیرترین افراد نواحی روستایی یا به عبارت دیگر کشاورزان کوچک، اجاره داران، افراد فاقد زمین و دیگر گروه های محروم است و از آنجا که هدف اصلی توسعه روستایی کاهش فقر است برنامه های توسعه روستایی باید به منظور بهبود بهره وری، توسعه منابع انسانی و گسترش فرصت های اشتغال طراحی شود و روند توسعه نیز نباید بنیان های محیطی را تخریب کند. همچنین رونق مصرف گیاهان دارویی مزایای اقتصادی زیادی را در پی دارد به طوری که کاشت گیاهان دارویی یک فعالیت تولیدی کاربر بوده و با سرمایه کم می توان درآمد بالایی را نصیب اقشار کم درآمد کند و به رونق اقتصادی روستاها کمک نماید. رشد و توسعه بخش کشاورزی همواره یکی از محورهای اساسی توسعه اقتصادی به شمار می آید. با تحول کشاورزی و تقویت اقتصاد روستایی بسیاری از شاخص های توسعه روستایی نظیر ایجاد اشتغال و درآمد دائمی برای کشاورزی زمینه تحقق پیدا خواهد نمود. بازار گیاهان دارویی از دیرباز تاکنون جهت خرید و فروش، فرآوری و استفاده از این گیاهان در طب سنتی دنیا رواج داشته است. این بازار در عصر حاضر، یکی از استراتژی های توسعه جوامع روستایی ایران بشمار می رود. نقش و جایگاه روستاها در فرآیندهای توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در مقیاس محلی، منطقه ای، ملی و بین المللی و پیامدهای توسعه نیافتگی مناطق روستایی چون فقر گسترده، نابرابری فزاینده، رشد سریع جمعیت، بیکاری، مهاجرت، حاشیه نشینی شهری و غیره موجب توجه به توسعه روستایی گردیده است. ایجاد اشتغال در روستا برای جوامع روستای اعم از زنان، جوانان و اقشار کم درآمد سبب می شود که سطح رفاه و معشیت آنان بالا برود و از مهاجرت آنان از روستاو بزهکاری جلوگیری کرده که خود موجب ثبات اجتماعی و سیاسی کشور نیز می شود.