مروری بر اثرات دارویی گیاه زنجبیل بر بیماریهای کبدی

زنجبیل گیاهی دارویی بومی نواحی گرمسیری بخصوص چین و هند است و از زمانهای بسیار دور در آسیا و از قرون وسطی در اروپا مورد استفاده بوده است. زنجبیل به عنوان داروی با طبع گرم در درمان بسیاری از اختلالات از جمله تهوع، فشار خون پایین، سنگ مثانه، کنترل درد، قاعدگی دردناک زنان، بیماریهای باکتریایی و قارچی موثر است. ترکیبات مهم زنجبیل از جمله جینجرول، زینجیبرن، زینجرون، شوگائولها و پارادول با اثرات ضدالتهابی، آنتی اکسیدانی، ضدرگزایی، شبه انسولینی، تحریک فعالیت سلول‌های بتای پانکراس و مهار تجمع پلاکتی، نقش مهمی در پیشگیری و درمان بسیاری از اختلالات و بیماریها از جمله دیابت، تهوع و استفراغ بارداری، آرتریت روماتوئید، سرطان، آسم و برونشیت دارند. عصاره زنجبیل با کاهش میزان گونه ی واکنشگر اکسیژن (ros) سبب کاهش اثرات منفی رادیکال های آزاد بر آسیب سلول‌های کبدی می‌شود. از سوی دیگر مشخص شده استفاده از پودر زنجبیل به دلیل داشتن ترکیبات فلاونوئیدی منجر به افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی-اکسیدانی ازجمله گلوتاتیون اس- ترانسفرازها در کبد، ریه و روده می‌شود. زنجبیل منجر به کاهش تنظیم مولکولهای ضد آپوپتوز مانند bcl2 در سلول‌های سرطانی می شود. تحقیق مروری حاضر با هدف بررسی اثرات گیاه زنجبیل بر بیماریهای کبدی با گردآوری 30 منبع معتبر داخلی و خارجی با استفاده از پایگاه های مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (sid)، موسسه استنادی و پایش علم و فناوری جهان اسلام (isc)، irandoc ، scopus و pubmed انجام شد. نتایج نشان داد که زنجبیل و ترکیبات آن نقش حفاظتی و درمانی قابل توجهی بر روی اکثر آسیبهای کبدی دارند.