تحویل ژن به واسطه نانووکتورها در مهندسی ژنوم گیاهی

سیستم‌های انتقال ژن کارآمد برای مهندسی ژنتیک در گیاهان ضروری هستند. روش‌های رایج انتقال ژن شامل، تحویل به واسطه بمباران ذرات، آگروباکتریوم و تحویل به واسطه پلی اتیلن گلیکول (peg) به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند. با این حال محدودیت گونه گیاهی، نیاز به تجهیزات تخصصی و سایر اشکالات این تکنیک‌ها، کاربرد مهندسی ژنتیک به ویژه ویرایش ژنوم را در بسیاری از گونه‌های گیاهی محدود کرده است. اخیرا نانوموادی از جمله نانوذرات سیلیکا مزوپور (msns)، نانولوله‌های کربنی (cnt) و نانوذرات مغناطیسی آهن (mnps) به عنوان ابزاری برای انتقال بیوملکول‌ها (dna, rna و پروتئین) بدون محدودیت گونه گیاهی و با راندمان بالا در گیاهان نوید زیادی را نشان داده‌اند. از نتایج گزارش شده می‌توان به تحویل موفقیت آمیز ژن‌های هدف بواسطه نانوذرات به گیاهان و تولید گیاهان تراریخته پنبه و ذرت با ژنوم پایدار اشاره کرد. در این تحقیق روش‌های رایج انتقال ژن و مزایا و محدودیت‌های آن‌ها، و همین‌طور پیشرفت‌های اخیر در استفاده از نانومواد در مهندسی ژنتیک گیاهی و کاربردهای آتی نانومواد به عنوان ابزاری برای ویرایش ژنوم گیاهی و اصلاح محصولات زراعی را مورد بحث قرار داده‌ایم.