بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر ناگویی هیجانی و اضطراب زوجین

زمینه و هدف: افزایش آمار طلاق در جامعه امروزی، دلیل روشنی بر وجود مشکلات زناشویی و اضطراب در زوجین است، ناگویی هیجانی نوعی نارسایی در توانایی شناختی تنظیم هیجانی به دلیل توانایی درون نگری محدود و توانایی ضعیف شناسایی و توصیف احساسات است. درمان هیجان محور رویکردی است کوتاه مدت و نظام دارد برای درمان و بهبود روابط آشفته و رویکردی یک پارچه است که به بررسی روابط درون فردی و بین فردی به صورت همزمان می پردازد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر ناگویی هیجانی و اضطراب زوجین بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روانشناسی شهر کرمانشاه در سال 1402 بود. آزمودنی ها شامل 30 زوج(15 نفر زن و 15 نفر مرد) بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش (15) و گروه کنترل (15) جایگزین شدند، برای آزمودنی‌های گروه آزمایش جلسات زوج درمانی هیجان مدار طی 9 جلسه به‌صورت گروهی و هفتگی برگزار شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. هردو گروه در پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند. برای جمع اوری داده ها از پرسشنامه های ناگویی هیجانی و اضطراب استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار spss-24 انجام شد.یافته ها: نتایج تحلیل داده های پژوهش نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار بر کاهش ناگویی هیجانی زوجین در گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد. همچنین زوج درمانی هیجان مدار بر کاهش اضطراب زوجین در گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد.نتیجه گیری: میتوان گفت مشاوران خانواده و زوج درمانگران جهت کمک به حل مشکلات اضطراب و ناگویی هیجانی زوجین میتوانند از تکنیک های رویکرد زوج درمانی هیجان مدار استفاده کنند.