مطالعه رابطه بین سبک های فرزندپروری و گرایش به اعتیاد

زمینه و هدف: مصرف مواد مخدر در بین نوجوانان نه تنها پیامدهای زیادی در سطح فردی و خانوادگی دارد، بلکه در سطح کلان نیز مانعی جدی در رشد اجتماعی و فرهنگی جامعه تلقی می شود. در این میان سبک های فرزندپروری یا به عبارتی نوع جامعه پذیری افراد در نهاد خانواده می تواند نوجوانان را در گرایش به سمت اعتیاد متاثر سازد. لذا این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک های فرزندپروری و گرایش به اعتیاد در بین نوجوانان شهر قزوین انجام شده است.روش پژوهش: روش تحقیق پژوهش از نوع پیمایشی است و جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان شهر قزوین می باشد که از بین آنان 400 نفر با استفاده از فرمول آماری کوکران و روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای برای جمع آوری داده های مورد نیاز انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد (psi) و (asq-av) است. همچنین نرم افزار مورد نیاز برای تجزیه و تحلیل آماری نرم افزار spss می باشد.یافته ها: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه بین تمامی مولفه‌های سبک‌های فرزندپروری (فرزندپروری سهل‌گیرانه، فرزندپروری مستبدانه و فرزندپروری منطقی) با متغیر گرایش به اعتیاد در بین نوجوانان در سطح کمتر از 05/0 معنادار است. نوع رابطه بین سبک‌های فرزندپروری سهل‌گیرانه و مستبد با متغیر وابسته مثبت، اما نوع رابطه بین سبک‌های فرزندپروری منطقی منفی و معکوس بود. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره حاکی از آن است که متغیرهای مستقل توانسته اند 5/29 درصد از تغییرات متغیر گرایش به اعتیاد را تبیین کنند.نتیجه گیری: با توجه به نقش مهم و حساس خانواده در فرآیند اجتماعی کردن نوجوانان، آموزش و تقویت سبک فرزندپروری عقلانی و منطقی در نهاد خانواده باید در راس برنامه های نهادهای ذیربط قرار گیرد. چراکه با تقویت این نوع سبک فرزندپروی در میان خانواده ها، به مراتب از گرایش نوجوانان به سمت مواداعتیاد آور کاسته خواهد شد و در واقع سبک مذکور می تواند همچون سپری در برابر تمایلات انحرافی افراد عمل نماید.