ارتباط تاب‌آوری و سرسختی زندگی با سازگاری (عمومی و بهداشتی) زنان شاغل و غیر شاغل

زمینه و هدف: با اشتغال زنان اصول زندگی سنتی در هم شکسته شده، در همه زمینه‌ها محاسن و معایبی را به دنبال داشته است. سازگاری عبارت است از رابطه‌ای که هر ارگانسیم با محیط خود برقرار می‌کند و تاب‌آوری، سازگاری مثبت در واکنش به شرایط ناگوار است. سرسختی ترکیبی از عقاید و باورها در مورد خود و جهان است که از سه مولفه کنترل، تعهد و مبارزه جویی تشکیل شده است؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین میزان تاب‌آوری و سرسختی زندگی بر سازگاری (عمومی و بهداشتی) زنان شاغل و غیر شاغل انجام شده است.روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری کلیه زنان شاغل و غیر شاغل شهرستان صحنه بودند. از بین جامعه آماری تعداد 74 نفر از زنان شاغل و 36 نفر از زنان خانه‌دار به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه‌های (cd-risc)، (hs)، (bai) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها بر اساس t برای دو گروه مستقل، همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم‌افزار spss 24 انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد بین تاب‌آوری و سرسختی زندگی با سازگاری عمومی و بهداشتی زنان همبستگی مثبت وجود دارد و میزان تاب‌آوری و سرسختی زنان شاغل در سطح 01/0 تفاوت معنی‌دار با تاب‌آوری و سرسختی زنان غیر شاغل دارد و میزان تاب‌آوری و سرسختی زندگی در سطح 05/0 دارای قدرت پیش‌بینی معنی‌دار سازگاری عمومی و بهداشتی زنان شاغل و غیرشاغل می‌باشند.نتیجه‌گیری: زنان شاغل با چالش‌های متعددی در زندگی خانوادگی و شغلی مواجه هستند؛ تاب‌آوری باعث افزایش سازگاری افراد با شرایط مختلف زندگی از جمله پذیرش وظایف مسئولیت‌ها و نقش‌های جدید در زندگی زناشویی می‌شود و با کاهش هیجانات منفی رضایتمندی زندگی زناشویی را افزایش می‌دهد. از آنجا که سرسختی روانشناختی ویژگی مثبتی است که زنان شاغل از آن برخوردار هستند، میزان مناسب و بالای آن در بهبود توانمندی‌های ارتباطی و ادراک فردی در خصوص مسائل ذهنی و شخصیتی تاثیرگذار خواهد بود که بر این اساس می‌تواند در بهبود زندگی زنان شاغل از مزایای قابل توجهی برخوردار بوده و روابط این افراد را بهبود بخشد.