اثربخشی آموزش مبتنی بر شفقت به خود بر صمیمیت زناشویی در معلمان متاهل

زمینه و هدف: صمیمیت زناشویی یک پتانسیل ارتباطی قوی و عمیق میان زوجین است که پیش بینی کننده ثبات زناشویی در طول زمان است. صمیمیت زناشویی فرآیند پیچیده ای است که در طول زمان، تحت تاثیر عوامل بسیاری قرار می گیرد بر همین اساس، بررسی عوامل تاثیر گذار بر صمیمیت زناشویی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش مبتنی بر شفقت به خود بر صمیمیت زناشویی انجام گرفت.روش پژوهش: روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی معلمان خانم متاهل در شهرکرد بود که به طور تصادفی 30 نفر از معلمان خانم متاهل شهر شهرکرد به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دوگروه آزمایش (15) و گواه (15) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه صمیمیت زناشویی باگاروزی(2001) و پک آموزشی شفقت به خود گیلبرت 2009 بود. شرکت کنندگان گروه ازمایش 8 جلسه برنامه آموزش مبتنی بر شفقت به خود را دریافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغییری و تک متغیری spss، تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش بیانگر این بود که صمیمیت زناشویی در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از از صمیمیت زناشویی در گروه گواه بعد از آموزش مبتنی بر شفقت به خود بود(p<0/005).نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از موثر بودن آموزش مبتنی بر شفقت به خود در افزایش صمیمیت زناشویی معلمان خانم متاهل بوده است. با آموزش شفقت به خود فرد از قضاوت سرسختانه نسبت به خود فاصله می گیرد و با خود مراقبتی بیشتر و کسب بهزیستی روان شناختی مطلوب، صمیمیت زناشویی را تحت تاثیر قرارمی دهد و موجب افزایش آن می شود.