اثربخشی رویکرد راه‌حل محور بر دلزدگی زناشویی زنان متاهل

زمینه و هدف: دلزدگی زناشویی، وضعیت دردناک فرسودگی جسمی، عاطفی و روانی است که کسانی را که توقع دارند عشق رویایی و ازدواج به زندگی‌شان معنا ببخشد را متاثر می‌سازد. در این میان درمانگران راه‌حل محور به جای توجه به کمبودها و ناتوانی‌ها، پایه اولیه کارشان را بر روی نیروها، منابع و توانایی‌های مراجع قرار می‌دهند. با توجه به اثربخشی هر یک از این درمان‌ها، پژوهش حاضر با هدف اثربخشی اثربخشی رویکرد راه‌حل محور بر دلزدگی زناشویی زنان متاهل انجام گرفت.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان متاهل دچار دلزدگی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شوشتر در نیمه اول سال 1402 بود. از این جامعه‌ی آماری با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی دلزدگی زناشویی پاینز (1996) استفاده شد. گروه آزمایش 8 جلسه درمان راه حل محور گرانت (2011) را دریافت نمودند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تحت نرم‌افزار spss-22، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش‌آزمون بین میانگین پس‌آزمون دلزدگی زناشویی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در سطح 001/0>p وجود داشت. نتیجه گیری: در تبیین این یافته باید بیان داشت که بسیاری از مشکلات زناشویی و اختلافات بین زوجین پیامد برداشت اشتباه آن ها از مسائل و موضوعات زندگی مشترک است که موجب می‌شود آن‌ها در مواجهه با مشکلات و اختلافات، نه با واقعیت موجود بلکه بر اساس تصورات خود به واکنش با همسرشان بپردازند که چنین فرایندی نتیجه‌ای جز افزایش احساسات منفی در آن ها و کاهش صمیمیت بین آن‌ها در برنخواهد داشت. این در حالی است که 'درمان کوتاه راه‌حل- محور' با استفاده از روش‌هایی تلاش دارد تا درک زنان از مشکلاتشان، موانع موجود در زندگی و راه‌حل هایی که ممکن است وجود داشته باشد، تغییر یابد و همچنین به آ‌ن‌ها کمک کند تا به این شناخت دست پیدا کنند که هر مشکلی می‌تواند به دلیل بکارگیری راه‌حل های نادرست باشد.