مطالعه نرخ رشد ساختارهای بزرگ مقیاس با استفاده از توابع چند جمله ­ای

در این پژوهش به مطالعه رشد ساختارهای بزرگ مقیاس خطی با استفاده از داده های رصدی موجود می­پردازیم. با کمینه کردن تابع خطا برای چند توابع جمله ای و استفاده از معیارهای آماری ملاحظه می کنیم که توان صفرم این چند جمله ای ها با یک پارامتر آزاد بهترین برازش را با داده های مشاهداتی حتی در مقایسه با مدل استاندارد کیهان شناسی دارد. این موضوع می تواند بدلیل خطای بزرگ داده های رصدی و یا حضور داده ها در ناحیه انتقال به سرخی باشد که تابع تقریبا تخت است. داده های مشاهداتی نرخ رشد در انتقال به سرخ های بالاتر می تواند محک جدی تری برای مدل استاندارد در آینده باشد.