مقایسۀ رفتار خوردگی پوشش های ایجاد شده توسط الکترولس در حضور نانومواد

پوشش دهی به روش الکترولس یکی از قدیمی ترین و رایج ترین روش های پوشش دهی می باشد. امروزه برای بهبود خواص سطحی از جمله بهبود مقاومت به خوردگی پوشش های ایجاد شده با الکترولس، نانوذراتی به حمام الکترولس اضافه می کنند. معمولا نانوذرات باعث یکنواخت تر شدن و در نتیجه کاهش مناطق مستعد خوردگی به ویژه خوردگی موضعی می شوند. از بین پوشش های ایجاد شده به روش الکترولس، پوشش های پایۀ نیکل مقاومت به خوردگی خوبی دارند. در این پژوهش به بررسی چند نوع از این پوشش های نانوساختار و بر پایۀ نیکل پرداخته شده است. موارد مورد بررسی، پوشش های نیکل-فسفر، نیکل-کبالت و نیکل-بور می باشند که در هرکدام، ذراتی در مقیاس نانومتر به حمام الکترولس آن ها اضافه شده است و مقاومت به خوردگی آن ها بررسی شده است. برای بررسی مقاومت به خوردگی پوشش ها از آزمایش پلاریزاسیون استفاده شده است. در آزمایش پلاریزاسیون، چگالی جریان خوردگی و پتانسیل خوردگی در یک محیط خورنده اندازه گیری شده و گزارش می شود. با بررسی متغیرهای ذکر شده، مشخص شد که افزودن نانوذرات کاربید سیلیسیم و همچنین سولفات مس به حمام الکترولس نیکل-فسفر، چگالی جریان خوردگی کمتر، پتانسیل مثبت تر و در کل مقاومت به خوردگی این پوشش ها بهتر شده است. با بررسی های مشابه برای اضافه کردن نانوذرات زیرکونیا به پوشش های نیکل- بور، نتیجی مشابه با نتایج پوشش های نیکل-فسفر بدست آمد. اما نتایج بدست آمده از آزمایش ها روی پوشش های نیکل-کبالت نشان می دهند که با افزایش غلظت کبالت در پوشش های نیکل-کبالت، اگرچه پتانسیل مثبت تر می شود ولی چگالی جریان خوردگی افزایش یافته و در نتیجه مقاومت به خوردگی کاهش می یابد.