مانیتورینگ خوردگی موضعی داخل تاسیسات شناورهای دریایی به منظور شناسایی آسیب ها و تخمین عمر

شناسایی نوع و میزان خوردگی در شناورهای دریایی و به ویژه داخل تجهیزاتی مانند تاسیسات که در تماس با آب دریا و محیط های کلریدی هستند بسیار حائز اهمیت است. در این میان داخل تاسیسات شناورهای دریایی از جنس هایی مانند فولادهای زنگ‏نزن و آلیاژهای مس که اتفاقا دارای مقاومت بالایی در مقابل برخی از انواع خوردگی هستند نسبت به خوردگی های موضعی حساسیت بیشتری دارند. مشکلی که در بازرسی و مانیتورینگ خوردگی تاسیسات شناورها وجود دارد پیچیدگی تاسیسات از لحاظ وجود خم های زیاد، عدم دسترسی و قطر و طول های کم و حتی کمتر از 3 اینچ می باشد که باعث شده مقدار محدودی از روش های بازرسی و مانیتورینگ خوردگی برای آنها قابل استفاده باشد. انجام مانیتورینگ خوردگی از جمله اقدامات اصلی در جهت پیش‏بینی، میزان و نوع خوردگی می‏باشد و می‏تواند تا حد زیادی از بوجود آمدن خسارت‏های ناشی از آن جلوگیری کند. ‏روش‏های مختلفی به منظور مانیتورینگ خوردگی تجهیزات وجود دارد اما اکثر این روش‏ها به منظور بررسی خوردگی یکنواخت تجهیزات توسعه یافته‏اند، در حالی که خوردگی در تاسسیات شناورهای دریایی عموماً از نوع موضعی می‏باشد. در این پژوهش روش‏های مانیتورینگ خوردگی تجهیزاتی مانند تاسیسات شناورهار دریایی همراه با مزایا و معایب هریک از این روش‏ها بررسی شده است. برهمین اساس بهترین روش به منظور مانیتورینگ خوردگی به ویژه خوردگی های موضعی در صنعت کوپن‏گذاری و lpr می‏باشد. اگرچه هیچدام از این روش‏ها به تنهایی اطلاعات کاملی را ارائه نمی‏دهند، اما می‏توانند در کنار هم تا حدود زیادی میزان و نوع خوردگی را مشخص کنند.