پتروگرافی و ژئوشیمی سنگهای آذرین درکانسارآنتیموان حیدرآباد و سفیدابه

کانسار آنتیموان حیدرآباد و سفیدآبه در 280کیلومتری شمال غرب زاهدان در حاشیه غربی ناحیه ای موسوم به پهنه جوش خوردة سیستان قرار دارد. مهمترین واحدهای سنگی این منطقه، مجموعه های افیولیتی کرتاسه، نهشته های سیلیسی کلاستیک ائوسن، سنگهای آذرین نفوذی و خروجی الیگو-میوسن و نهشته های کواترنری می‌باشند. در این نوشتار هدف، بررسی سنگ شناسی و ژئوشیمی سنگهای آذرین و نقش آنها در کانیزایی آنتیموان است. سنگهای آذرین در محدوده ی منطقه به صورت دایک، استوک و روانه دیده می شوند. دارای ترکیب سنگ شناختی دیوریت، گرانودیوریت، داسیت، آندزیت و تراکی آندزیت هستند. این سنگها از کانی های پلاژیوکلاز، کوارتز، هورنبلند و به مقدار کم بیوتیت تشکیل شده اند و دارای بافت غالب پورفیری هستند. سنگهای آذرین به لحاظ زمین شیمی از عناصر روبیدیوم، استرانسیوم، باریم غنی و از عناصر نیکل و کبالت تهی شده اند. همچنین آنها از عناصر کمیاب سبک (lree) نسبت به عناصر کمیاب سنگین(hree ) نسبت به مرجع کندریت غنی شدگی نشان می دهند. به نظر سنگهای آذرین به عنوان موتور حرارتی در کانه زایی آنتیموان در منطقه عمل نموده و گسل ها شرایط مناسب برای نهشت این سیالات را فراهم کرده اند.