پتروگرافی و ژئوشیمی دایک های شرق کوه جانجا، شمال زاهدان

دایک­های جانجا در200 کیلومتری شمال زاهدان، و از نظر زمین­شناسی در پهنه زمین درز سیستان واقع شده است. در این منطقه واحدهای سنگی غالبا شامل سنگ­های رسوبی و آذرین می­شوند­. سنگ‌های آذرین بیشتر به صورت استوک و دایک برونزد دارند. در این نوشتار سنگ شناسی و خصوصیات ژئوشیمیایی دایک­های موجود در منطقه جانجا هدف مطالعه می­باشد. این دایک­ها از لحاظ سنگ شناسی به طور غالب ترکیب دیوریت و گرانودیوریت دارند. بافت­های این سنگ­ها پورفیری، هیالوپورفیری و گرانولار است. کانی­های اصلی این سنگ­ها پلاژیوکلاز، هورنبلند، بیوتیت، کمتر پیروکسن و کوارتز و کانی­های فرعی آنها آپاتیت، اسفن و مگنتیت می­باشد. این دایک­ها اغلب دارای روند شمال غرب- جنوب شرق و کمتر دارای روند شرقی - غربی هستند. سنگ میزبان آنها نهشته­ های سیلیسی کلاستیک می‌باشد. بررسی­های ژئوشیمیایی برروی این دایک­ها نشان می­دهد که آنها از نظر سری ماگمایی جزء سری کالک­آلکالن هستند. الگوی تغییرات عناصر جزئی و کمیاب خاکی که به ترتیب نسبت به مورب و کندریت به هنجار شده­اند، نشان می­دهد که مقادیرlree و lile به ترتیب از مقادیر hree و hese به مراتب بیشتر است. مقادیر بالاتر lree و lile به ترتیب در مقایسه با مقادیر hree و hese، وجود آنومالی منفی در عناصرzr ، ti ، pو آنومالی مثبت در عناصرk, rb ,sr حاکی از شکل­گیری نمونه­ های مورد مطالعه در محیطی مرتبط با فرورانش است.