پتروگرافی سنگ‌های گابرو-دیوریتی منطقه پیرسراب (جنوب‌ سنقر)

توده گابرو- دیوریت منطقه عزیزآباد– پیرسراب با وسعت حدود 8 کیلومترمربع رخنمون دارد و دارای ترکیب سنگ‌شناسی متفاوتی شامل مونزوسینیت- مونزونیت، دیوریت، مونزودیوریت- مونزوگابرو و گابرو است. بخش‌های مونزوسینیت- مونزونیت دارای بافت گرانولار بوده و کانی‌های متشکله آ‌ن‌ها عبارتند ‌از پلاژیوکلاز، فلدسپات آلکالن و آمفیبول. بافت بخش‌های مونزودیوریتی تا مونزوگابرو، گرانولار و کانی‌های آن‌ها شامل: 1- پلاژیوکلاز با ترکیب بیشتر کلسیک، 2- پیروکسن که گاهی اورالیتیزه شده، 3- فلدسپات آلکالن به همراه کانی‌های سرسیت، ترمولیت، آکتینولیت، اسفن و اکسیدهای آهن هستند. بخش‌های گابرویی نیز دارای بافت گرانولار می‌باشد و درشت دانه و از پلاژیوکلاز (حدود 55% ) که بخشی از آنها به شدت به دگرسان شده اند و پیروکسن که در حاشیه اورالیتیزه شده اند تشکیل شده است.