اثرات اندازه و سطح کاربرد بیوچار هسته زیتون برخی ویژگی های فیزیکی یک خاک حساس به فرسایش

افزایش ذخیره‌کربن در خاک به عنوان یکی از مهم ترین رویکردها جهت مبارزه با تغییر اقلیم و گرمایش جهانی در نظر گرفته می شود. کاربرد بیوچار، راهکاری جدید، برای توقف طولانی مدت کربن در خاک است که می تواند همچنین موجب بهبود ویژگی های خاک، افزایش رشد گیاه و مدیریت پایدار پسماندهای گیاهی شود. اخیراً افزودن بیوچار به خاک به عنوان یک ماده اصلاحی به منظور بهبود ویژگی های فیزیکی موثر بر فرسایش خاک مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، بیوچار هسته زیتون در دمای° c 650 درجه سانتی گراد در یک کوره الکتریکی القائی تولید و سپس مشخصه یابی شد. مقایسه نسبت مولی هیدروژن به کربن بیوچار (0/34 h/c=) در مقایسه با هسته زیتون (h/c=0/34) نشان داد که پیرولیز منجر به کاهش قابل توجه نسبت مولی هیدروژن به کربن شد که نشان‌دهنده حضور کربن آروماتیک و مقاومت این بیوچار در برابر تجزیه است. سپس جهت بررسی اثرات اندازه و سطح کاربرد بیوچار، یک نمونه خاک رس سیلتی حساس به فرسایش از عمق صفر تا 10 سانتی متر از یک دامنه شیب دار در منطقه رودبار در جنوب استان گیلان تهیه و سطوح یک و دو درصد بیوچار در دو دامنه اندازه ذرات: بزرگ (250-53 میکرون) و کوچک (500-250میکرون) به صورت اختلاط کامل به ستون های پلاستیکی حاوی خاک اضافه شد. سپس ستون های خاک به مدت 10 ماه تحت دمای 25-20 و چرخه های متوالی خشک و مرطوب شدن نگهداری شدند.بررسی هدایت هیدرولیکی و پایداری خاکدانه در پایان زمان انکوباسیون نشان داد که کاربرد بیوچار در سطح دو درصد توانست موجب افزایش میانگین وزنی قطر خاکدانه و هدایت هیدرولیکی خاک شود. در حالی که سطح کاربرد یک درصد و اندازه ذرات بیوچار تاثیر معنی داری را بر ویژگی های مورد-بررسی نشان نداد. بنا براین می توان نتیجه گرفت که در خاک حساس به فرسایش مورد بررسی، کاربرد سطح بالا تر بیوچار در هر دو اندازه کوچک و بزرگ می تواند موجب بهبود کیفیت فیزیکی خاک و احتمالاً کاهش فرسایش پذیری خاک شود.