بررسی تغییرات زمانی و مکانی شاخص های کیفیت آب در خور موسی

خورها اکوسیستم‌های ساحلی هستند که به دلیل خدمات و تولیدات مختلف آن ها، نیازمند مدیریت و حفاظت منسجم هستند. خور موسی یکی از مهمترین و بزرگترین خورهای شمال خلیج‌فارس است که توسط صنایع و مراکز جمعتی مختلف محصور شده است. در این مطالعه، کیفیت آب خور موسی در 8 ایستگاه مختلف در دو فصل تابستان و زمستان خور برداشت و مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از پهنه بندی خصوصیات کیفی آب و مقایسه آن با آزمون مان-ویتنی نشان داد که افزایش معنی‌دار دمای آب در فصل تابستان (0/000 =p-value؛ 1/618- =z)، موجب افزایش شوری آب و همچنین مصرف اکسیژن محلول (0/003 =p-value) توسط موجودات زنده در زیستگاه های خور شده است. با کاهش نرخ فعالیت های متابولیکی آب در فصل زمستان، مقدار نیترات و فسفات آب نیز کاهش محسوسی نسبت به فصل تابستان از خود نشان داد. وجود صنایع فراوان و مراکز سکونتگاهی در پیرامون خور موسی که پساب آن ها به طور مستقیم به درون خور رها می شود نقش مهمی در این تغییرات دارد؛ بنابراین پایش مداوم کیفیت آب و آگاهی از تغییرات زمانی و مکانی آن اطلاعات ارزشمندی در مورد مدیریت و حفاظت این اکوسیستم در اختیار قرار می دهد.