پلتفرم قرض‌الحسنه در بانکداری اسلامی مورد مطالعه کشور اندونزی

قرض الحسنه یکی از عقود اسلامی است که در بانکداری اسلامی نیز به کار گرفته می‌شود. شرط عدم زیادت در این نوع قرض موجب شده است تا این نوع از عقد، از هزینه کمتری در حسابداری و مدیریت در بانکداری اسلامی همراه باشد. اما هزینه‌های نکول و اعتبار سنجی قرض گیرندگان نیز از چالش‌های توسعه این عقد در بانکداری اسلامی است. در این مقاله ضمن بررسی قرض الحسنه، شرایط آن در اندونزی به‌عنوان یکی از کشورهای پیشرو در حوزه بانکداری اسلامی مورد مطالعه قرار گرفته است و در نهایت سعی شده است تا مدل پلتفرم قرض الحسنه (qhp) که در این کشور پیشنهاد شده نیز مورد بررسی و تحلیل قرار بگیرد. مدل qhp می‌تواند بستری مناسب برای تامین مالی جمعی مبتنی بر قرض الحسنه و توسعه فعالیت‌های تولیدی باشد. اجرای این مدل می‌تواند ضمن کاهش فقر و نابرابری، افراد کم درآمد را در تولید و ثروت‌سازی اقتصاد سهیم نماید. البته اجرای این پلتفرم نیاز به زیرساخت‌های رگولاتوری دارد که هر کشور، باید برای تسهیل آن، قواعدی را تنظیم نماید. از جمله این قواعد به رسمیت شناختن دریافت زکات، وقف نقدی و صدقه به وکالت پلتفرم است تا بتوان اقدامات لازم را از طریق پلتفرم برای مدیریت این منابع انجام داد.