جایگاه عقد قرض الحسنه در سیستم بانکداری حاکم بر کشور

یکی از آموزه هایی که در اسلام بر آن تاکید فراوان شده، مسئله قرض و قرض الحسنه است. قرض الحسنه یکی از اصول اقتصادی است که از نظر اسلام اهمیت فراوانی داشته و جایگاه ویژه ای دارد. از جمله روش های مورد تاکید اسلام در تامین مالی فعالیت ها مخصوصا کارهای مولد اقتصادی و تولیدی استفاده ازعقد قرض الحسنه است. با تصویب قانون عملیات بانکی بدون ربا استفاده از قرض الحسنه به عنوان یکی از روش های جذب و تخصیص منابع به سمت فعالیت های تولیدی مورد استفاده نظام بانکی کشور قرار گرفته است. قرض الحسنه با مشخصه های خاصی نظیر اخلاص، بدون ریا بودن، از مال حلال قرض دادن و بدون منت بودن شناخته می شود.در واقع پرسش اصلی این پژوهش این است که آیا استفاده از روش قرض الحسنه برای تامین مالی فعالیت های تولیدی می تواند در جهت رونق تولید موثر باشد؟ با توجه به شرایط فعلی اقتصاد ایران و بازدهی نسبتا پایین فعالیت های مولد و تولیدی و نیز بالا بودن عایدی فعالیت های نامولد مثل سوداگری و دلالی های مخرب ، می توان قرض الحسنه را به عنوان یک عامل پیشران و محرک تولید در نظر گرفت که با وجود تورم بالا و عدم ثبات اقتصادی، اختصاص وجه قرض الحسنه به فعالیت های تولید می تواند تولید را رونق بخشیده و از رکود جلوگیری کند.