ارزیابی روش‌های تجربی تخمین تبخیروتعرق پتانسیل در کرمان

تبخیروتعرق مهمترین پارامتر در چرخه هیدرولوژی و انرژی است. برای به دست آوردن مقدار تبخیروتعرق هر گیاه متداولترین روش، محاسبه مقدار تبخیروتعرق پتانسیل و ضرب آن در ضریب گیاهی هر محصول است. روش های مختلفی برای محاسبه تبخیروتعرق پتانسیل وجود دارد که دقیق ترین آن استفاده از لایسیمتر است ولی به دلیل هزینه بر بودن و نگهداری ویژه معمولاً فقط در مراکر تحقیقاتی از آن استفاده می‌شود. متداولترین روش تخمین تبخیروتعرق پتانسیل استفاده از معادلات تجربی و ارزیابی نتایج معادلات تجربی با داده های لایسیمتری است. در این تحقیق 29 معادله تجربی از گروه های چهارگانه دمایی، تشعشعی، رطوبتی و ترکیبی برای کرمان انتخاب و نتایج آن برای دو سال 1376 و 1377 با داده های لایسیمتری در منطقه مورد مقایسه قرار گرفت. پس از کالیبره و صحت سنجی نتایج حاصل از معادلات تجربی، مشخص شد که روش های ماهرینگر و صاتل‌ورث با مقادیر rmse، 19/1و 15/1 میلیمتر بر روز بهترین شیوه تخمین تبخیروتعرق پتانسیل در کرمان هستند. با این وجود تعداد روش‌هایی که از بخش دمایی و تشعشعی برآورد بهتری از تبخیروتعرق پتانسیل را ارائه دادند، بیشتر بوده و قابل اعتماد هستند.