مقایسه دقت مدل های تجربی در تخمین تبخیر تعرق فصلی در اقلیم های خیلی مرطوب سرد، نیمه خشک سرد و خیلی خشک سرد (مطالعه موردی: ایستگاه های سینوپتیک کوهرنگ- دماوند- گاریز)

دیده تبخیر تعرق باعث هدر رفت آب از سطوح آبی، خاک و پوشش گیاهی میشود و تخمین دقیق آن با توجه به میزان اندک نزولات جوی، از اهمیت زیادی جهت مدیریت منابع محدود آب برخوردار است. با توجه به عدم دسترسی به همه پارامترهای هواشناسی لازم در مدل های استاندارد و توصیه شده جهانی به ویژه در ایستگاه های با ارتفاع بالای 2000 متر، در تحقیق حاضر به بررسی و ارزیابی دقت نه مدل تجربی با حداقل پارامترهای هواشناسی در مقایسه با نتایج خروجی مدل penman-monteith-fao در سه ایستگاه سینوپتیک کوهرنگ- گاریز و دماوند با اقلیم های مرطوب سرد، نیمه خشک سرد و خیلی خشک سرد پرداخته شد و نتایج بدست آمده با استفاده از شاخص های آماری ریشه میانگین مربعات خطا نسبی (rrmse)، میانگین خطا مطلق (mae) و ضریب تبیین (r2) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که از میان مدل های تشعشعی انتخاب شده مدل irmak ، از میان مدل های انتقال جرم مدل mahringer، از میان مدل های ترکیبی مدل valiantsaz2 و از میان مدل های دمایی انتخاب شده مدل hargreaves–samani نزدیکی بیشتری با مقادیر تبخیرتعرق برآورد شده با مدل penman-monteith-fao داشتند. در مجموع بیشترین مقدار خطای مشاهداتی در ایستگاه های مورد بررسی در مدل های انتقال جرم (519/652 mae= و 833/26 rrmse=) مشاهده شد.