کاربرد رویکرد ریزنمای اقتصادی در بررسی اثر خشکسالی استان گیلان و قزوین

امروزه بشر در جریان شتابان توسعه، به جهت تامین آب با مشکلات زیادی مواجه شده است. این موضوع، وضعیت را در اقلیم های خشک و کم بارش که در اثر وقوع خشکسالی ها و برداشت بی رویه از ذخائر آب هر بیشتر دچار تنش هستند، بحرانی تر می کند. محدودیت منابع آب شیرین در بسیاری از کشورها به یک معضل جدی بدل شده به طوری که توانسته رشد این کشورها را تحت شعاع خود قرار دهد. در بررسی اثرات خشکسالی از نظر مقایسه اقتصادی بین دو استان، تنها این بخش کشاورزی نیست که حائز اهمیت است، بلکه سایر بخش های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نیز در کاهش اثرات آن نقش دارند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاب پذیری اقتصادی دو استان گیلان و قزوین در برابر خشکسالی می باشد تا مشخص شود کدام استان مقاومت اقتصادی بیشتری را در برابر خشکسالی داراست. بدین منظور ابتدا شماتیکی از شرایط اقتصادی دو استان و میزان وابستگی اقتصاد آن ها به بارش های سالانه بیان شد، سپس با بررسی شاخص های اقتصادی هر استان و مقایسه آن ها با یکدیگر، مشخص شد استانی که دارای تنوع اقتصادی است، مقاومت بیشتری را در مواجهه با خشکسالی دارد. نتایج نشان داد استان گیلان با دارا بودن بارش سالانه بیشتر نسبت به استان قزوین و خشکسالی کمتر نسبت به آن، آسیب پذیری بیشتری را در مواجهه با خشکسالی نسبت به استان قزوین متحمل شده است که این موضوع به جهت تمرکز اقتصاد این استان بر اقتصاد تک محوری (کشاورزی) است.