ارزیابی کمی و کیفی و شناسایی منابع آلاینده آبخوان دشت کرمان

آب زیرزمینی از مهم‌ترین منابع تامین کننده آب شیرین مورد نیاز انسان می‌باشد و پس از یخچال‌ها و یخ پهنه‌ها بزرگترین منبع آب شیرین دنیاست. افزایش جمعیت و ارتقاء سطح استانداردهای زندگی در بسیاری از کشورها، و عواملی از این قبیل موجب افزایش نیاز به منابع آب با کیفیت مناسب برای مصارف مختلف کشاورزی، شرب و صنعت شده است. آبخوان‌های زیرزمینی به عنوان یکی از مهم‌ترین منابع تامین کننده آب می‌باشند که با خطرات متفاوتی از جمله افت، کاهش میزان تغذیه به سبب نقصان بارندگی و آلاینده‌های طبیعی و غیرطبیعی مواجه هستند. از این رو پایش کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش تغییرات کمی آب زیرزمینی آبخوان دشت کرمان و تغییرات مکانی و زمانی برخی پارامترهای کیفی از جمله کلر(cl)، کلسیم(ca)، منیزیم(mg)، سدیم(na)، نسبت جذب سدیم(sar)، سولفات(so4)، بی‌کربنات(hco3)، هدایت هیدرولیکی(ec)، مجموع مواد جامد محلول(tds) و پی اچ(ph) با رسم نقشه‌های تراز سطح آب و هم ارزش پارامترهای کیفی در محیط نرم‌افزار gis و surfer مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده حاکی از آن است میزان افت سطح آب زیرزمینی در سطح دشت در 10 سال اخیر کاهش چشمگیری داشته است. همچنین میزان na موجود در دشت فقط در محدوده‌ی مناسب برای مصارف شرب و صنعت قرار گرفته و برای کشاورزی و آبیاری نامناسب است و هدایت هیدرولیکی(ec) ، پی اچ(ph) و مجموع مواد جامد محلول(tds) برای تمامی مصارف نامناسب تشخیص داده شد.