مقایسه روش های سنتز شیمیایی و سنتز سبز در تهیه نانوذرات اکسید منگنز

نانوساختارهای اکسید منگنز نیز همانند اکثر مواد در مقیاس نانو در مقایسه با حالت معمول خواص جدید و ویژه‌ای پیدا می‌کنند. این خواص باعث می‌شود که نانوساختارهای اکسید منگنز کاربردهای گسترده‌ای در تصفیه پساب‌های صنعتی، ذخیره انرژی در خازن‌ها و ابرخازن‌ها، صنایع پزشکی، غذایی و کاتالیستی داشته باشند. این نانوساختارها معمولا به روش‌های شیمیایی و سبز سنتز و تهیه می شوند. در این تحقیق، این روش ها به اختصار مورد بررسی قرار گرفته و از جوانب مختلف مورد مقایسه قرار گرفته‌اند. این بررسی ها نشان می دهد که روش سنتز سبز به دلایل ارزان بودن، عدم استفاده از مواد شیمیایی، سازگاری با محیط‌زیست و انجام عملیات در دمای پایین، نسبت به روش‌های شیمیایی ارجحیت دارد. اغلب نانوذرات تولیدی با استفاده از روش سنتز سبز نسبت به سایر روش‌های سنتز از خواص انتی اکسیدانی و انتی باکتریالی بهتری برخوردار هستند. روش‌های سنتز سبز به دو دسته سنتز با استفاده از میکروارگانیسم‌ها (جلبک، قارچ و باکتری) و سنتز با استفاده از عصاره گیاهان تقسیم‌بندی می‌شوند. ترکیبات گیاهی و مولکول‌های زیستی موجود در عصاره‌های گیاهان به عنوان احیاکننده و پایدارکننده عمل می‌کنند. قارچ‌ها به عنوان واسطه سنتز در فرآیندهای صنعتی توصیه می‌شود اما دستکاری ژنتیکی آن برای رسیدن به شرایط بهینه عملیات دشوار است. باکتری‏ها از ترکیبات بیوشیمیایی خود در فرآیند سنتز استفاده می‌کنندکه محیط طبیعی این میکروارگانیسم ها پایداری، پراکندگی و عملکرد نانوذرات تولیدی را بهود می بخشد. از مزایای ساخت نانوذرات با واسطه جلبک می‌توان به پایداری بیشتر ذرات، زمان واکنش سریع، در دسترس بودن گسترده ارگانیسم‌های جلبکی، سهولت کشت، کاربردهای گسترده محصول به ویژه در زیست پزشکی، مسیر سنتز سازگار با محیط زیست و ارزان اشاره کرد.