لیچینگ کلریدی و کربن در لیچ (cil) کانسنگ طلای سولفیدی و اکسیدی موته

مرسوم ترین روش استحصال طلا، سیانیداسیون است. در روش‌های هیدرومتالورژی، سیانید به دلیل راندمان بالا و هزینه نسبتاً پایین و همچنین انتخاب پذیری بالا نسبت به طلا و پایداری خوب، به‌عنوان یک عامل انحلال، در طی 100 سال، مورد توجه بوده است. با این حال، لیچینگ با محلول‌های سیانید دارای یک سری اشکالات اساسی همچون مدت زمان فرآیند، هزینه بالای معرف، عدم سازگاری سنگ‌ها و کنسانتره‌های «مقاوم»، عدم احیای احتمالی محلول‌های سیانید و نکته اصلی سمیت بالای ترکیبات سیانید، می باشد. لیچینگ کلریدی را می توان جایگزین مناسبی برای سیستم سیانید دانست. مطالعات کانی شناسی کانسار طلای موته نشان داد، در نمونه‌های سولفیدی، کانی اصلی پیریت بود و در مقاطع نازک، کانی اصلی غیر فلزی کوارتز بوده است. همچنین، در نمونه اکسیدی نیز کانی‌های فلزی اصلی، شامل ترکیبات آهن از قبیل هماتیت، گوتیت و لیمونیت است و به ندرت سولفیدهای فلزی شامل پیریت در آن مشاهده شد. به علاوه در مقاطع نازک، سنگ میزبان کانه سازی از نوع موسکویت شیست‌ و سنگ‌های دگرگونی بود. آزمایش های لیچینگ کلریدی انجام شده بر روی هر دو نمونه سولفیدی و اکسیدی نشان داد، بازیابی طلا از کانسنگ اکسیدی به 94 و از کانسنگ سولفیدی به 58 درصد رسید. درصورت حضور کربن فعال، بازیابی طلا از کانسنگ اکسیدی به 71/8 و از کانسنگ سولفیدی به 21/34 درصد رسید.