دیدگاه نشانه‌شناختی-معناشناختی به سبک زندگی

پژوهش حاضر با هدف بررسی سبک زندگی قصد دارد نشان دهد که انسان می تواند در چالش مستمر با باورها و قرار گرفتن در فرآیند راستایی آزمایی، یک سبک زندگی را به سبک زندگی دیگر تغییر دهد؟ سبک زندگی فرآیندی نشانه–معنایی است که چهار مرحله برای تحقق آن لازم است. در مرحله اول با جوامع مواجه هستیم که از طریق ساختارهای هویتی‌شان قابل شناسایی هستند. همین ساختارهای هویتی هستند که یکی از مولفه‌های مهم سپهرهای نشانه‌ای به شمار می‌روند. در مرحلۀدوم با شیوه‌های حضور اجتماعی مواجه هستیم. این شیوه‌های حضور همان اشکال بٌوشی حضور هستند که بر اساس مجموعه‌ای از باورها و تجارب ارزشی عمل می‌کنند. باورها و ارزش ها خود بر اساس فرآیند راستایی‌آزمایی و مشروعیت گفتمانی تحقق می‌یابند. در مرحلۀ سوم سبک زندگی بر اساس روابط همنشینی  (شیوه‌های استمرار، لنگراندازی و تثبیت یک شکل) ، جانشینی (گزینش یک شکل و ترجیح آن به دلیل همجواری و همسانی با شکلی دیگر) و ساختارهای ارزشی شکل می‌گیرند. در مرحله چهارم، با سبک زندگی مواجه هستیم که در تلاقی با شیوه‌های حضور اجتماعی به وجود می‌آیند. در واقع، نقش‌پذیری کنشگران اجتماعی و پافشاری بر این نقش‌ها بر اساس همان باور و ارزش از طریق لنگراندازی در درون سبک میسر می‌گردد. نتایج نشان داد که انسان به عنوان محور اصلی عبور از وضعیت بسیار کلی و ناپایدار به وضعیت خاص و نقش یافته عمل نموده و به عنوان امری نشانه‌ای یا بخشی از فرایند نشانه–معنایی در چالش با باورها و ارزش‌ها قرار دارد.

sign-semantics of lifestyle

the lifestyle is a sign-semantic process, with four phases necessary for its realization. first, we are confronted with communities which are identifiable via their identity structures. these identity structures are one of the important components of the sign sys tems. they are the general situations for the formation of the lifestyle process. secondly, we are faced with the modes of social existence. these modes are the same bushy forms of existence functioning based on a set of values and beliefs. beliefs and values are realized on the basis of the process of verbalization and discursive legitimacy. this is the same which is accounted as a prerequisite for the lifestyle. in the third phase, the style of life is formed based on syntagmatic relations (continuity, anchoring and fixing a form), associative relations (the selection of a form, its preference due to its adjacency with another form) and valuable structures. these lifestyles relying on the modes of social existence are similar to the language recorded in collective memory, which can be used and also they cause the longevity of lifestyle. in the fourth phase, we face with a lifestyle formed at intersection with the modes of social existence. in fact, the role-playing of social actors and the insistence on these roles is based on the same belief and value via anchoring within the style. here the important hint is that in these four phases, human beings act as the main axis of passing a very general and unstable status to a particular and contingent one, and also it is in a challenge to beliefs and values as a sign or part of the sign-semantic process. the key question here is that how can a person change a lifestyle with another one in locating the stratification process and the constant challenge with beliefs?