بررسی نقش معناشناسی و تحلیل گفتمان در جهت بهبود شهادت قضایی در دادگاه ها؛ نگاهی به ابعاد حقوقی

زبان‌شناسی حقوقی، شاخه‌ای نوین و میان‌رشته‌ای از زبان شناسی کاربردی و حقوق است که با استفاده از ابزارهای زبانی و شواهد زبان‌شناختی به تجزیه و تحلیل کارشناسنانه متون گفتاری و نوشتاری می‌پردازد و در عصر حاضر معناشناسی و تحلیل گفتمان در بهبود شهادت قضایی کارایی بیشتری دارد. به همین دلیل نگارنده با استفاده از اصول گرایس آن را به روش کتابخانه‌ای و با رویکرد توصیفی - تحلیلی مورد بحث و بررسی قرار داده و نتایج مقاله بیانگر آن است که: تحلیل شهادت شاهد با کمک ابزارها و اصول مختلف از جمله اصول همکاری گرایس میسر می‌شود از آنجا که شاهد در بازجویی به دنبال آن است که شهادت را به نفع خود و خواهان پیش ببرد، و با نقض اصل گرایس، دچار تناقض‌گویی در ادای شهادت می‌شود، اما محاکم قضایی با استفاده از اصول زبان‌شناختی به ویژه اصل گرایس، اجازه نمی‌دهند که شاهد پیوسته موضوع را مطابق میل خود تغییر یا پیش ببرد، یا قضایا را طبق دلخواه و به نفع خود پیش ببرد. بررسی پرونده‌های مربوط به شهادت قضایی بیانگر آن است که شهود هنگام دروغ گفتن بیشترین استفاده را از وجهیت و پیش‌فرض دارند و کمترین استفاده آنها از ارجاع و استنباط و معانی ذهنی است.

examining the role of semantics and discourse analysis in order to improve judicial testimony in courts; a look at the legal aspects

legal linguistics is a new and interdisciplinary branch of applied linguistics and law, which uses linguistic tools and linguistic evidence to analyze spoken and written texts by experts, and in today's era, semantics and discourse analysis are more effective in improving judicial testimony. for this reason, the author has discussed and examined it using grice's principles in a library method and with a descriptive-analytical approach, and the results of the article indicate that: the analysis of witness testimony with the help of various tools and principles, including grice's principles of cooperation it is possible because the witness in the interrogation seeks to advance the testimony in favor of himself and the petitioner, and by violating the principle of grice, he suffers contradictions in his testimony, but judicial courts, using linguistic principles, especially the principle of grice, allow they don't allow the witness to continuously change or advance the subject according to his wish, or to advance the cases according to his wish and in his own interest. examining the cases related to judicial testimony shows that when lying, witnesses make the most use of appearance and presumption, and the least they use is reference, inference, and subjective meanings.