مروری کوتاه بر کاربرد نانوجاذب های بر پایه گرافن برای حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محیط آبی

استفاده روز افزون از آنتی بیوتیک های خانواده تتراسایکلین با اهداف گوناگون از قبیل کنترل بیماری های عفونی در انسان ها، کاربرد در دامپزشکی و آبزی پروری، آلودگی محیط زیست به خصوص محیط آبی و به دنبال آن مقاومت بیماری های باکتریایی به این آنتی بیوتیک را در پی داشته است. جذب یکی از راه های حذف تتراسایکلین ها از محیط آبی می باشد که به دلیل آسانی انجام عملیات و مقرون به صرفه بودن آن از لحاظ اقتصادی و زمانی مورد توجه محققان قرار گرفته است. استفاده از اکسید گرافن به عنوان جاذب به دلیل خواص منحصر به فرد این نانوکربن – به خصوص آب دوست بودن اکسید گرافن نسبت به گرافن- از سال 2012 میلادی مورد توجه قرار گرفت. پس از آن محققان با به کارگیری روش های اصلاح شیمیایی سطح گرافن، اکسید گرافن و اکسید گرافن کاهش یافته اقدام به مطالعه مکانیسم حذف تتراسایکلین ها از محیط آبی از طریق بررسی ایزوترم، سینتیک جذب و بهینه کردن شرایط آزمایش مانند ph محلول، مقدار جاذب، غلظت اولیه محلول تتراسایکلین، دما و قدرت یونی کردند. در این مقاله مروری کوتاه، ضمن معرفی مدل های ریاضی مربوط به فرایند جذب، مقالات 12 سال اخیر درباره استفاده از نانوجاذب های بر پایه گرافن و مشتقاتش در حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محیط آبی بررسی شده اند.

application of graphene-based nano-adsorbents for removal of tetracycline antibiotics from aqueous medium: a short review

ever-increasing exploitation of tetracycline antibiotics (tcs) for controlling infectious diseases in humans and animals, and other applications of tcs in other industries, such as veterinary medicine and aquaculture have made our environment especially the aquatic medium contaminated. as a result, many bacteria have become resistant to this class of antibiotics in which this resistivity has made treating humans with tcs antibiotics problematic. adsorption is a popular method used for removing tcs from aqueous solution due to its ease of operation and at the same time being economically and timely efficient. researchers have been applying graphene oxide as an adsorbent since 2012 due to its interesting properties, specifically higher hydrophilicity in compared to graphene. since then and by employing surface modification techniques on graphene, graphene oxide, and reduced graphene oxide, scientists have been attempting to study the removal efficiency of tcs from aqueous solution through studying adsorption isotherm and adsorption kinetics. in addition, studies have been conducted to optimize the condition of the experiment, such as ph, contact time, dosage of adsorbent, initial concentration of tcs solution and ionic strength. herein, by introducing the mathematical models related to the adsorption process, articles of the past 12 years about using nano-adsorbents based on graphene and its derivatives for tcs removal have been reviewed.