خوانش ظرفیت حقوقی و کیفری بین‌المللی نظام عدم گسترش هسته‌ای در پرتو تحولات دهه ابتدایی قرن بیست و یکم

فراوانی روزافزون حملات ضد اشاعه، اهمیت تقویت تلاش‌های بین‌المللی منع اشاعه را نشان می‌دهد. رژیم منع گسترش تسلیحات هسته‌ای به عنوان مجموعه توافق‌نامه‌ها، نهادها و هنجارهای بین‌المللی که شفافیتی را در مورد قابلیت‌های تسلیحات هسته‌ای ایجاد کرده، خطرات تشدید را مدیریت کرده و از توسعه سلاح‌های هسته‌ای توسط کشورهای غیرهسته‌ای بازدارنده است، در بحران است. علاوه بر این، ضمن ترویج همکاری بین المللی، مذاکره و شفافیت، موجبات ایجاد رژیم هنجاری را علیه سلاح‌های هسته‌ای و پیشگیری از داشتن و استفاده از سلاح های هسته‌ای را فراهم می آورد. البته حملات ضد اشاعه پیشگیرانه ای که مواد، کالاها، پرسنل یا زیرساخت های مرتبط با برنامه تسلیحات هسته ای را هدف قرار می دهند، برای کشورهایی که مخالف ظهور قدرت های هسته ای جدید هستند، در این چارچوب قرار دارند. با توجه به روند ضد اشاعه تسلیحات تسلیحاتی و علاقه نشان داده شده از سوی تعدادی از بازیگران، نیاز به اولویت دادن به تقویت رژیم منع اشاعه موجود برای منصرف کردن اشاعه‌گران از توسعه برنامه‌های تسلیحات هسته‌ای و منصرف کردن دشمنان آنها از در نظر گرفتن اقدامات نظامی یا دیگر راهبردهای مخاطره‌آمیز ضد اشاعه وجود دارد. بنابراین، مقاله با تمرکز بر تحولات موجود در دهه ابتدایی قرن بیست و یکم، ظرفیت‌های حقوقی و کیفری بین‌المللی نظام عدم گسترش هسته‌ای را با استفاده از روش تحقیق توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار می‌دهد.

reading the legal and criminal international capacity of the nuclear non-proliferation regime in the light of the developments of the first decade of the 21st centur

the increasing frequency of counter-proliferation attacks demonstrates the importance of strengthening international non-proliferation efforts. the nuclear non-proliferation regime, as a set of international agreements, institutions, and norms that provide transparency about nuclear weapons capabilities, manage the risks of escalation, and deter non-nuclear weapons states from developing nuclear weapons, is in crisis. furthermore, while promoting international cooperation, negotiation, and transparency, it provides a normative regime against nuclear weapons and prevents the possession and use of nuclear weapons. of course, preventive counter-proliferation attacks that target materials, goods, personnel, or infrastructure associated with a nuclear weapons program fall within this framework for states that oppose the emergence of new nuclear powers. given the trend of non-proliferation of nuclear weapons and the interest shown by a number of actors, there is a need to prioritize strengthening the existing non-proliferation regime to deter proliferators from developing nuclear weapons programs and to deter their adversaries from considering military action or other risky counter-proliferation strategies. therefore, focusing on developments in the first decade of the 21st century, the article examines the international legal and criminal capacities of the nuclear non-proliferation regime using a descriptive-analytical research method..