سازگاری تعلیقی بودن قضایای شرطیه در کلام خداوند و علم مطلق او

علم پیشین و تخلف‌ناپذیر خداوند در مواجهه با موضوعاتی مانند: اختیار، نسخ، بداء و... در نگاه اول شبهاتی را پدید می‌آورد که با درنگ در آن مورد شبهه زدوده می‌شود از جمله اموری که ممکن است در نگاه اول با علم پیشین خداوند ناسازگاری داشته باشد قضایای تعلیقی و شرطی در بیان و کلام خداوند است که با علم تخلف ناپذیر و قطعی ناسازگار به نظر می‌رسد. تعلیق و قطعیت با هم سازگاری ندارند ولی با درنگ در فضای قضایای شرطی و تحلیل آن‌ها به قضایای حملی و تبیین مودای آنان این شبهه زدوده می‌شود خصوصاً با توجه به اینکه قضایای شرطی و تعلیقی در کلام خداوند گویای رابطه‌ی علی ومعلولی میان مقدم و تالی است و از سویی دیگر نحوه تعلق علم خداوند به قضایای شرطی موجب شرطی شدن علم خدا نمی‌شود و بین علم به شرط معلق و تعلیق در علم تفاوت جدی است.

the compatibility of conditional clauses in god's word and her absolute knowledge

god's prior and inviolable knowledge when faced with issues such as: discretion, abrogation, innovation, etc., at first glance creates doubts that are quickly removed, including matters that may be inconsistent with god's prior knowledge at first glance. there are conditional and conditional clauses in god's expression and words, which seem incompatible with inviolable and definite knowledge. suspense and certainty are not compatible with each other, but by lingering in the space of conditional clauses and analyzing them into conditional clauses and explaining their meaning, this doubt is removed, especially considering that conditional and suspensive clauses in the word of god are indicative of the causal relationship between the antecedent and the subsequent. on the other hand, the way god's knowledge belongs to conditional cases does not make god's knowledge conditional, and there is a serious difference between conditional knowledge and suspended knowledge.