واکاوی عناصر و کاربردهای آیرونی در سه نگاره‌ی منتخب مکتب شیراز در دوره‌ی آل اینجو

آیرونی به معنی طنز، استهزا و نشان دادن جنبه های متعارض یک متن یا اثر است که اغلب موجب خنده می شود. آیرونی همچنین به عنوان صنعتی تصویری در روایت یا فرم یک اثر تصویری  به کار گرفته می شود. در این مقاله، آیرونی در سه نگاره ی مکتب نگارگری شیراز و به طور خاص دوره ی آل اینجو بررسی می شود زیرا گمان می رود شرایط اجتماعیِ سلطه ی مغول ها موجب شده باشد هنرمندان ایرانی در تصویرگری و کتاب آرایی، مفاهیمی را به طور کنایی و آیرونیک بیان کرده باشند. پس هدف تحقیق یکی معرفی اجزای و کاربردهای آیرونی، و دیگری تحلیل کیفیِ آیرونی در محتوا و فرم سه نگاره از شاهنامه های مصور دوره آل اینجو شامل «به بند کشیده شدن ضحاک توسط فریدون»، «مرگ چهار همدل کیخسرو» و «اتهام سودابه به سیاوش» می باشد. مطالب تحقیق برآمده از داده های کتابخانه ای و مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی است. یافته های پژوهش نشان می دهد نگاره هایی بیش تر قابلیت تحلیل آیرونیک دارند که در آن سوژه ی اصلی در مواجهه با شرایط عمیق و مطلقی چون مرگ یا موقعیت بغرنجی که منجر به مرگ ‌شود، قرار گرفته ‌باشند. در تمامی نگاره های بررسی شده، عنصر ذوقی وجود داشت و آیرونی ساختاری و آیرونی موقعیت در آن ها به کار گرفته شده بود.

analyzing the elements and applications of irony in three selected paintings of the shiraz school in the al-injo period

irony means humor, sarcasm and showing conflicting aspects of a text or work, which often causes laughter. irony is also used as a visual technique in the narrative or form of a visual work. in this article, irony in three paintings of the shiraz school of painting and in particular the al-inju period is examined because it is believed that the social conditions of the mongol rule caused iranian artists to use illustrations and books. arai have expressed some concepts ironically and ironically. therefore, the purpose of the research is to introduce the components and applications of irony, and the other is to analyze the quality of irony in the content and form of three illustrations of the illustrated shahnamehs of the al-injo period, including the imprisonment of zahak by fereydon, death of chahar hamdel ki khosro and accusation. soudabeh to siavash. the research material is derived from library data and is based on descriptive-analytical method. the findings of the research show that paintings are more capable of ironic analysis in which the main subject is faced with deep and absolute conditions such as death or a dangerous situation that leads to death. in all the examined pictures, there was an element of taste and structural irony and situational irony were used in them.