تحلیلی بر مدیریت توسعه جوامع روستایی بر مبنای نظریه انتقال تکنولوژی های ساده (مطالعه موردی: شهرستان کرمانشاه)

متاثر از سهم قابل توجه نواحی روستایی در توسعه و به علت ناکامی این جوامع در نیل به عملکرد مطلوب در توسعه صنایع دستی، سنتی و کوچک که انتقال تکنولوژی های ساده را در بطن فرایند توسعه امکانپذیر می سازند، ضرورت تغییر و تحول و داشتن برنامه ای آگاهانه و خردمندانه برای توسعه، به اقتضای تفاوت بخش های مختلف جغرافیایی، سطوح تکنولوژیکی و وسعت بازار، از اهمیت بی بدیلی برخوردار است؛ بطوریکه توجه به این امر، از ارکان اصلی مدیریت جوامع روستایی در عصر پسا توسعه محسوب می گردد. بدین منظور، مقاله حاضر با هدف بررسی چگونگی مدیریت توسعه جوامع روستایی بر مبنای الگوی اقتضایی کرافت در نواحی روستایی شهرستان کرمانشاه به بررسی این مهم پرداخت. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری پژوهش را 34 تولید کننده، تولیدات محلی که دارای سابق خاص (عمده فعالیت آنها مربوط به صنایع دستی و قالی بافی) در شهرستان بودند و به صورت خانوادگی اداره می شدند (با توجه به الگوی کرافت)، از بین 44 روستای کارآفرین شهرستان کرمانشاه به روش تمام شماری انتخاب شدند. برای گرد آوری داده ها از روش های میدانی و پرسشنامه ای استفاده شد که پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ برای متغیر توسعه جوامع روستایی، 0.72 محاسبه شد که بیانگر مناسب بودن ابزار پژوهش بود. برای سازمان‌دهی و استخراج متغیرها در مدل مفهومی از نظریه انتقال تکنولوژی های ساده استفاه شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش‌های آماری (همبستگی، رگرسیون و تحلیل مسیر) برای تبیین علّی اثرات مدیریت توسعه جوامع روستایی بر سطوح تکنولوژی و وسعت بازار استفاده شد. نتایج نشان داد، همبستگی قوی بین متغیرهای (فرایند، عملکرد، فرهنگ، مقتضیان محیطی و ساختار) در سطح یک درصد خطا و 99 درصد اطمینان وجود دارد. این متغیرها در مجموع 98 درصد از تغییرات متغیر توسعه جوامع روستایی را تبیین می‌کنند.