بینامتنیت در دستورالجمهور شیخ خرقانی و عوارف‌المعارف سهروردی بر مبنای نظریه‌ ژرار ژنت

متن واقعیتی است بی‌واسطه، واقعیتی که اندیشه‌ها و رشته‌های دانش فقط در درون آن می‌توانند تشکل و قوام یابند. تغییر در نوع نگاه و خوانش‌ آثار‌ مخصوصا آثاری که در نوع خود آغازگر و نقطه‌ شروع یا اوج یک نوع ادبی هستند‌ ما‌ را‌ با جایگاه واقعی و اهمیت آنها بیش از پیش آشنا و هویت واقعیشان را به‌ درستی‌ می‌‌نمایاند. بینامتنیت، تولید متن از طریق تعامل با متون پیشینیان یا معاصر خود است که مشارکت آن متن‌ها در متن مورد نظر به صورت صریح، غیرصریح و ضمنی از متنی در متن دیگر صورت می‌گیرد. ژرار ژنت از برجسته‌ترین محققان عرصه‌ بینامتنیت است که بخش عمده‌ای از مطالعات خود را روی طبیعتِ گفتمان روایی، متمرکز می‌کند. با این اشاره در پژوهش حاضر که با تجزیه و تحلیل اطلاعات مبتنی بر استدلال عقلی و به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده عوارف‌المعارف سهروردی در جایگاه پیش متن و دستور‌الجمهور شیخ خرقانی به عنوان پس متن مورد ارزیابی بینامتنیت قرار گرفته و بررسی‌ها نشان داد که شیخ خرقانی در فضای عرفانی- فکری از عوارف‌المعارف تاثیر گرفته است.

intertextuality in dastur al-jam’oor by sheikh khorasani and awarif al-ma’arif by suhrawardi based on gérard genette’s theory

text is an immediate reality, a reality in which thoughts and fields of knowledge can only form and take shape. changes in the perspective and reading of works, especially those that are pioneering or represent the peak of a literary genre, help us better understand their true significance and identity. intertextuality involves the production of text through interaction with previous or contemporary texts, with these texts contributing to the target text explicitly, implicitly, or tangentially. gérard genette is one of the leading scholars in the field of intertextuality, focusing much of his research on the nature of narrative discourse. this study, conducted through a descriptive-analytical method with a focus on rational argumentation, evaluates awarif al-ma’arif by suhrawardi as a pretext and dastur al-jam’oor by sheikh khorasani as a posttext in terms of intertextuality. the analysis reveals that sheikh khorasani was influenced by awarif al-ma’arif within an esoteric and intellectual context.